محمدعلی بشارت - دانشگاه تهران
سید سینا امامی - دانشگاه تهران
رقیه خواصی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

هدف اول پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص­های سلامت روانی شامل آسایش روان شناختی و درماندگی روان شناختی بود. در پاسخ به این سوال که چه متغیرهایی ممکن است در رابطه بین کمال­گرایی معنوی/ مذهبی و سلامت روانی نقش واسطه ای داشته باشند، هدف دوم پژوهش تعیین شد: بررسی نقش واسطه ای سلامت معنوی و استحکام من در رابطه بین کمال­گرایی معنوی/ مذهبی و سلامت روانی. ۲۶۴ داوطلب (۱۲۲ پسر، ۱۴۲ دختر) از دانشجویان دانشگاه­های شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد مقیاس کمال­گرایی معنوی/ مذهبی، مقیاس آسایش معنوی، مقیاس استحکام من و مقیاس سلامت روانی را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان دادکه کمال­گرایی معنوی/ مذهبی با آسایش روان شناختی، آسایش معنوی، آسایش وجودی و استحکام من رابطه مثبت معنادار و با درماندگی روان شناختی رابطه منفی معنادار داشت. بین شاخص های سلامت معنوی و استحکام من با آسایش روان شناختی و درماندگی روان شناختی به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنادار وجود داشت. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که آسایش مذهبی، آسایش وجودی و استحکام من در رابطه بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی و شاخص­های سلامت روانی نقش واسطه ای دارند. براساس یافته های پژوهش، می توان کمال­گرایی معنوی/ مذهبی را یکی از تعیین کننده های سلامت روانی دانست. رابطه مثبت بین کمال­گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص­های سلامت معنوی و استحکام من، این نقش تعیین کننده را بیشتر تقویت می­کند. یافته­های پژوهش با تایید روابط بین کمال­گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص­های سلامت روانی، سلامت معنوی و استحکام من؛ وجود بعد جدیدی از کمال گرایی، یعنی کمال­گرایی معنوی/ مذهبی، را متمایز از ابعاد کمال­گرایی نامعنوی/ نامذهبی تایید می کنند. 

کلیدواژه ها: کمال­گرایی معنوی/ مذهبی, آسایش مذهبی, آسایش وجودی, سلامت, معنویت, مذهب, استحکام من