بررسی پویایی انتشار دی اکسیدکربن سرانه در کشورهای عضو اوپک (رهیافت هم گرایی بتا و سیگما)
عنوان مقاله: بررسی پویایی انتشار دی اکسیدکربن سرانه در کشورهای عضو اوپک (رهیافت هم گرایی بتا و سیگما)
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-19-0_008
منتشر شده در ویژه نامه شماره ۴ در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-19-0_008
منتشر شده در ویژه نامه شماره ۴ در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
داود حمیدی رزی - دانشجوی دکتری توسعه اقتصادی، گروه برنامه ریزی و توسعه اقتصادی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
مجید فشاری - استادیار اقتصاد، گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
داود حمیدی رزی - دانشجوی دکتری توسعه اقتصادی، گروه برنامه ریزی و توسعه اقتصادی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
مجید فشاری - استادیار اقتصاد، گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
زمینه و هدف: بررسی هم گرایی سیگما و بتا در خصوص انتشار گازهای گلخانهای و به ویژه گاز دی اکسیدکربن یکی از موضوعات مهم و اساسی در ادبیات اقتصاد محیط زیست میباشد. هم چنین طراحی سیاستهای منسجم و پایداری که در عین کارا بودن بتواند اهداف پیمانهای بینالمللی مانند کیوتو و کپنهاگ را محقق کند بستگی به سطح انتشار سرانه گاز دی اکسیدکربن و نیز توزیع آن در بین کشورهای تحت بررسی دارد. برای این منظور، هدف اصلی این مطالعه بررسی فرضیه هم گرایی انتشار گاز دیاکسیدکربن (CO۲) سرانه در ۱۲ کشور عضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) طی سالهای ۲۰۱۳-۱۹۷۰ می باشد. روش بررسی: در این پژوهش به منظور بررسی فرضیه هم گرایی CO۲ سرانه از دو رویکرد هم گرایی بتا و سیگما استفاده شده است. مدل هم گرایی بتای مطلق به صورت مقطعی تصریح شده و توسط تخمین زننده حداقل مربعات معمولی(OLS) مورد برازش قرار گرفت. به منظور آزمون هم گرایی سیگما نیز انحراف معیار مقطعی انتشار CO۲ سرانه در طول دوره پژوهش(۲۰۱۳-۱۹۷۰) محاسبه شده و روند آن ترسیم گردید. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر وقوع هر دو پدیده هم گرایی سیگما و بتای مطلق بوده و کشورهای عضو اوپک با سرعت هم گرایی ۹۷/۰ درصد به سطح مشترک انتشار CO۲ سرانه ۱۸/۴ تن حرکت میکنند. هم چنین مدت زمان لازم برای رسیدن به سطح مشترک انتشار آلودگی جوی ۳۱/۵ سال ارزیابی شد. بحث و نتیجه گیری: در این پژوهش وقوع پدیده ارتقاء انتشار CO۲ سرانه در بین کشورهای اوپک تایید گردید. هم چنین پراکندگی انتشار CO۲ سرانه بین کشورهای اوپک روند نزولی داشته و کاهش یافته است. اتخاذ محدودیتهای زیست محیطی مشابه و منصفانه برای کشورهای اوپک در پیمانهای بینالمللی، مهمترین توصیه سیاستی کاربردی این مطالعه میباشد.
کلمات کلیدی: هم گرایی سیگما, هم گرایی بتا, گاز دی اکسیدکربن سرانه, اوپک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1288999/