ارزیابی تغییرات و تعیین سطح جنگل های مانگرو منطقه حفاظت شده خورخوران با تاکید بر هیدرودینامیک تنگه هرمز

زمینه و هدف: جنگل­های مانگرو(حراء) ایران به عنوان تنها چشم­انداز جنگلی در سواحل گرم­وخشک جنوب است که علاوه بر ارزش­زیست­محیطی و طبیعت­گردی، معیشت بسیاری از ساحل­نشینان جنوب به شدت به­آن وابسته است. لذا آگاهی از تغییرات این جنگل­ها بسیار اهمیت دارد. تغییرات محیطی عموما در سطح گسترده و در بلندمدت رخ می­دهد لذا تکنولوژی سنجش از دور می­تواند ابزار بسیار­مناسب و دقیقی برای پایش تغییرات باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی تغییرات پوشش جنگلی مانگرو ناحیه حفاظت­شده خورخوران باتوجه به فرآیند­های هیدرودینامک تنگه هرمز می­باشد. روش بررسی: جهت نیل به این هدف از تصاویر ماهواره­ای لندست سال­های۱۹۸۹-۲۰۱۵ و انواع تکنیک­های سنجش از دور شامل تفاضل تصاویر، تفاضل پوشش گیاهی، تفاضل مولفه­های اصلی، تفاضل تسلدکپ و مقایسه پس­از ­طبقه­بندی استفاده شد. جهت ارزیابی دقت روش­های مذکور از نقاط کنترل زمینی در بازدیدهای میدانی، تصاویر ماهواره­ای Google Earth و شاخص دقت­کلی و ضریب­کاپا استفاده شد. یافته­ها: طبق بررسی­ها، از بین روش­های مورد استفاده در این تحقیق روش­های­ تفاضل مولفه­های اصلی­(PCA) و تفاضل پوشش­گیاهی جهت آشکارسازی تغییرات پوشش زمین مناسب­تر از سایر روش­ها می­باشند. همچنین پس از اعمال روش مقایسه پس از طبقه­بندی مشخص شد، الگوریتم حداکثر احتمال با دقت کلی ۹۷۸۱/۰ و ضریب کاپا ۳۲/۹۸% به عنوان بهترین روش طبقه­بندی تصاویر ماهوار­ه­ای معرفی شد. همچنین سطوح جنگل­های مانگرو منطقه اعم از جنگل­های متراکم و پراکنده در سال ۱۹۸۹مقدار ۰۸/۱۲۵ کیلومتر­مربع بوده که در ۲۶ سال گذشته ۹/۴۸ کیلومتر­مربع به وسعت آن افزوده شده­است. بحث و نتیجه­گیری:عواملی چون افزایش دما و بالارفتن سطح اساس دریاها، افزایش رسوبات رودخانه در محل پایاب­­های منطقه و شیب کم منطقه ساحلی، زمینه را برای توسعه جنگل­های مانگرو فراهم نموده است، لذا هرگونه طرح تاسیساتی و زیربنایی باید با رعایت ملاحظات زیست محیطی و اکولوژیکی باشد.

کلیدواژه ها:

خورخوران ، تغییرات ، مانگرو ، هیدرو دینامیک ، هرمز