تبیین نقش گردشگری کشاورزی در راستای تحقق جامعه محلی پایدار (نمونه موردی: گستره باغات و بافت محله کن)

در شرایط کنونی، رشد بی رویه شهرها، نادیده گرفتن و به زیرساخت بردن عرصه های طبیعی درون و پیرامون شهر، به منظور پاسخگویی به نیازهای متغیر مردم، حکایت از اتخاذ سیاست های نامناسب توسعه شهری دارد. از سوی دیگر با نمایان شدن ابعاد منفی توسعه، بدون توجه به پایداری آن، امروزه مفاهیم جدیدی در ابعاد مختلف آن مطرح شده است. یکی از این مفاهیم گردشگری پایدار و یکی از ابزارهای تحقق آن، روی آوردن به گردشگری کشاورزی است. هدف از این پژوهش تحلیل رویکرد گردشگری کشاورزی در راستای تحقق جامعه پایدار در محله کن با گستره باغات ارزشمند آن، واقع در منطقه ۵ شهرداری تهران می باشد. پژوهش حاضر بر حسب هدف "کاربردی" و به لحاظ روش "کیفی" و"نمونه موردی" است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که می توان با شناسایی قابلیت-ها و پتانسیل های کالبدی، اجتماعی و اکولوژیکی موجود و بهره گیری از رویکردهای نوین، از یک سو در راستای توانمندسازی اجتماعی و اقتصادی جامعه محلی گام برداشت و از سوی دیگر، بستر مناسب جهت حفاظت و صیانت از پهنه گسترده باغات فعال کن را فراهم آورد. در این راستا اتخاذ برنامه مدون و مشارکتی با جامعه محلی بر مبنای رویکرد گردشگری کشاورزی می تواند فرایندی موثر در راستای تحقق هدف پژوهش باشد.