بررسی پتانسیل های اکوتوریسم مناطق بیابانی (مطالعه موردی: دشت قطرویه)

اکوتوریسم پدیده ای مدرن است که انگیزه اصلی آن گردشگری ، مشاهده و لذت بردن از طبیعت و پدیده ها و چشم انداز های طبیعی و فرهنگی بوده و از آن می توان به عنوان یکی از منابع جدید درآمد نام برد . توجه به اکوتوریسم مناطق بیابانی می تواند زمینه رسیدن به اشتغال ، افزایش درامد ارزی ، آشنا کردن مردم با جاذبه های طبیعت ، جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهر و در نتیجه تغییر شرایط اجتماعی را فراهم آورد. از کل وسعت کشور ۴۳ میلیون هکتار آن در زمره اکوسیستم بیابانی است وجود چنین وسعتی از نواحی خشک ، لزوم توجه به پتا نسیل های مناطق بیایانی و کویری در زمینه صنعت اکوتوریسم را ضروری می سازد. این شکل از گردشگری فعالیت های فراغتی انسان را عمدتا در طبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیط های طبیعی را در آنان برمی انگیزد و تقویت می کند. آنچه که در این نوع گردشگری اهمیت فراوان دارد موضوع پایداری است، زیرا صنعت گردشگری بدون برنامه ریزی دقیق و توجه به قابلیت های بوم شناختی، محلی، فرهنگی و اجتماعی، مشکلاتی را برای هر منطقه در پی خواهد داشت. از جمله مهم ترین جاذبه های طبیعی، مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود ۹۰ درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده اند. کویر قطرویه به دلیل برخورداری از چشم انداز های طبیعی، تنوع زیستی بالا و قرارگیری با فاصله اندک نسبت به راه های ارتباطی اصلی ، این مکان را به صورت شاخص و واحدی مستعد برای اکوتوریسم در آورده است . در این مقاله ضمن بررسی ابعاد توسعه اکوتوریسم در منطقه ، ویژگی های برخی از جاذبه های توریستی منطقه در جهت زمینه سازی برای توسعه این صنعت و ضرورت توجه به آن در برنامه ریزی های ناحیه ای و منطقه ای بیان شده است .و تجزیه و تحلیل آن بر مبنای الگوی تحلیل swot استوار است در نهایت با در نظر گرفتن عوامل تاثیر گذار در منطقه شامل چهار گروه-نقاط ضعف،قوت،فرصت ها ،وتهدیدها - راهبرد های هم سو با توسعه پایدار گردشگری در این منطقه ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، دشت قطرویه ، swot ، گردشگری