تاثیر نگرش کارکنان سازمان در توسعه بخش تعاون (مطالعه موردی: سازمان شهرداری تهران)

بدیهی است که انسانها پیچیده ترین نیازمندیهای خود را میتوانند با تعاون برآورده کنند، اصولا فرهنگ تعاون، فرهنگ زندگی است، رشد تعاونیها، گویای رشد فرهنگ جوامع انسانی است زیرا اعتقاد بر آن است که جایگاه نگرش مردم در هر جامعه ای برای برنامه ریزان آن جامعه بسیار بااهمیت است، درواقع نگرش، سازمانیابی بادوام فرآیندهای انگیزشی، عاطفی، ادراکی و شناختی فرد در قبال برخی جنبه های زندگی فردی و اجتماعی است. لذا این پژوهش قصد دارد تا تاثیر نگرش کارکنان سازمان شهرداری تهران را در توسعه بخش تعاون ارزیابی نماید و به نتایج مشخصی دست یابد.روش تحقیق این پژوهش پیمایشی و مقطعی بوده و جامعه آماری این پژوهش شامل سه گروه از کارکنان سازمان شهرداری تهران باسابقه بالای ۱۰ سال است، گروه اول ۱۵۰ نفر از کارکنانی که عضو تعاونی مسکن، گروه دوم، ۱۵۰ نفر از کارکنانی که عضو تعاونی مصرف و گروه سوم، ۱۵۰ نفر از کارکنانی که دارای هیچ عضویتی در تعاونیهای مسکن و مصرف نداشته اند، انتخاب شدند که درمجموع ۴۵۰ نفر جامعه آماری این پژوهش را تشکیل میدهند و بر اساس میزان فعالیت شرکتهای تعاونی، مناطق شناسایی و انتخاب شدند و پرسشنامه پژوهش، توزیع و اطلاعات جمع آوری شد. روایی و پایایی پرسشنامه تائید گردید و یافته های پژوهش از طریق تحلیل آماری پرسشنامه، ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام و تحلیل چند متغیره به دست آمد که نشان داد بالاترین مفهوم نگرش کارکنان از تامین رفاه و مشکلات معیشتی کارکنان و میزان کیفیت خدمات ارائه شده به دست میآید، همچنین اعتماد اجتماعی با ۳۲ درصد و میزان شناخت و آگاهی از خدمات ارائه شده توسط شرکتهای تعاونی ۲۸ درصد در میزان نگرش کارکنان سازمان شهرداری به صورت مستقیم و مثبت تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

نگرش کارکنان سازمان ، شرکتهای تعاونی مصرف ، شرکتهای تعاونی مسکن ، توسعه تعاون سازمانی ، سازمان شهرداری تهران