عباس کشته گر - دانشجوی دکترا، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، ایران.
مهدی دهمرده - دانشیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، ایران
بهروز کشتگر - دانشیار، گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه زابل، ایران.
احمد قنبری - استاد، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، ایران.
عیسی خمری - استادیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، ایران

به منظور ارزیابی تولید خربزه مشهدی رقم خاتونی تحت مدیریت سطوح مختلف کودی و بستر کشت ورمی­کمپوست، این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی بهار سال زراعی ۱۳۹۹ به صورت دو طرح جداگانه در دو شهرستان فریمان و زهک انجام شد. کاربرد انواع کود در شش سطح شامل عدم مصرف کود (شاهد)، کود گاوی، کود گوسفندی، محلول­پاشی نانوبیومیک، محلول­پاشی سیلیکون و مصرف کامل کود شیمیایی به عنوان عامل اول و چهار سطح مختلف ورمی­کمپوست شامل عدم مصرف ورمی­کمپوست (شاهد)، پنج، ۱۰ و ۱۵ تن در هکتار به عنوان عامل دوم بودند. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون کل، درصد نیتروژن، فسفر، پتاسیم میوه و ضخامت گوشت میوه در هر دو منطقه فریمان و زهک از تیمار محلول­پاشی نانوبیومیک و مصرف ۱۵ تن در هکتار ورمی­کمپوست به دست آمد. هم چنین، بیش ترین درصد کل مواد جامد محلول در شهرستان فریمان به طور مشترک از تیمار مصرف کود گوسفندی و تیمار مصرف کودهای شیمیایی و در شهرستان زهک در تیمار عدم مصرف کود (شاهد) و شرایط کاربرد ۱۰ تن در هکتار ورمی­کمپوست مشاهده شد. در منطقه فریمان نتایج عملکرد کود گاوی، کود گوسفندی، نانوبیومیک، سیلیکون و مواد شیمیایی در سطوح ۱۰ تن و ۱۵ تن در هکتار ورمی­کمپوست اختلاف معنی­داری نشان نداد. لذا با مصرف کم تر ورمی­کمپوست، به منظور دست یابی به میزان مطلوب عملکرد، خصوصیات بافت میوه و جذب عناصر غذایی، محلول­پاشی نانوبیومیک در شرایط مصرف ۱۰ تن در هکتار ورمی­کمپوست برای کشت خربزه در منطقه فریمان پیشنهاد می­شود.

پتاسیم میوه, سیلیکون, کود دامی, کود شیمیایی, مواد جامد محلول, نانوبیومیک, وزن میوه