توسعه راهکاری مکان مند برای مسیریابی بهینه خطوط BRT

زمینه و هدف: روش های متفاوتی تاکنون برای تعیین امتداد یا مسیریابی در سیستم های حمل ونقل عمومی طراحی و ارایه شده اند. مساله مسیریابی برای سیستم های حمل ونقل عمومی شهری به صورت تعیین محل یا موقعیت بهینه ایستگاه ها و امتداد مسیر در یک شهر تعریف می شود. روش بررسی: طراحان در حل این مسایل با گستره ی بزرگی از انواع معیارها مواجه هستند که در این میان معیارهای هزینه، زمان و پوشش  از مهم ترین آن ها می باشند. در این مقاله بهینه سازی مسیریابی در منطقه ای از شهر تهران صورت گرفت که تعداد ۹ خط اتوبوس از درون آن تردد می کند. در این تحقیق جهت بهینه نمودن خطوط، مبدا و مقصد هر خط بدون تغییر در نظر گرفته شد و مسیرهای اتصالی بین آن ها  مورد بهینه سازی قرا گرفت. برای انجام این عمل از ۸ فاکتور (ظرفیت جاده (سطح سرویس راه LOS[۱])، کاربری اراضی، وضعیت روسازی، عرض خط عبور، اجزا سطح مقطع راه، حوزه های تراکم جمعیت و طول هر لبه (ARC)) انتخاب شد. بر اساس اهمیت هر فاکتور در مسیریابی وزنی به آن ها داده شد. پس از اجرای الگوریتم دایجسترا مسیر ۵ خط اتوبوس تغییر یافت. تغییر مسیر خطوط خود باعث نیاز به مکان یابی ایستگاه های جدید گشت. یافته ها: پس از تعیین معیارهای مکان یابی و ایجاد لایه های دخیل، ۱۶ ایستگاه جدید مکان یابی گردید. سپس به توسعه مسیرهای پیشنهادی بین ایستگاه های مکان یابی شده پرداخته شد. بحث و نتیجه گیری: یکی از مهم ترین جنبه های نوآوری این پژوهش این است که با استفاده از توانمندی های GIS بتوان راهکارهایی نوین برای مکان مندی و مسیریابی بهینه خطوط BRT ارایه کرد. [۱]- Level of Service

کلیدواژه ها:

سیستم های اطلاعات مکانی ، بهینه سازی ، مکان یابی ، BRT