محمدحسین دشتی رحمت آبادی - دانشیار، گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
مرتضی انوری - استادیار، گروه بیولوژی و علوم تشریحی، دانشکده پزشکی و مرکز تحقیقاتی درمانی ناباروری دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
محمد رضایی صدرآبادی - دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
حمید فلاح تفتی - دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سمیرا زنبق - دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
صادق یادگاری - مربی، گروه بیولوژی و علوم تشریحی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

امروزه به منظور تسکین دردهای مزمن، مسکن های ضد التهابی غیراستروئیدی و اپیوئیدی به طور وسیعی مصرف می شوند. برای دستیابی به داروهای مسکن جدید مطالعه بر روی گیاهان دارویی مطرح در طب سنتی مورد توجه خاصی قرار گرفته است. در این پژوهش اثر عصاره بادمجان (Solanum melongena L.) بر درد مزمن در موش سوری مورد بررسی قرار گرفته و با اثر مورفین مقایسه شده است. این مطالعه از نوع مداخله ای و به روش کارآزمایی تجربی بر روی ۸ دسته ی ۵ تایی موش سوری نر انجام شده است. ۱۵ دقیقه پس از تزریق داخل صفاقی عصاره، مورفین یا سالین، ۲۵ میکرولیتر فرمالین ۲/۵ درصد به کف پای چپ هر کدام از موشها تزریق شد و بلافاصله حیوان به محفظه دستگاه مشاهده منتقل شده و به مدت یک ساعت هر ۱۵ثانیه، امتیاز درد متناسب با شدت ظهور علامت درد، به حیوان نسبت داده شد. این پژوهش نشان داد که از بین دوزهای مختلف عصاره بادمجان، تنها دوز mg/kg۱۰۰۰ در مرحله اول (درد حاد) و دوم (درد مزمن) از آزمون فرمالین موجب کاهش درد شد که این اثر در فاصله زمانی ۲۰ تا۴۰ دقیقه نسبت به گروه کنترل تفاوت قابل ملاحظه ای نشان داد (p= ۰۰۰). اثر ضد دردی این دوز عصاره بادمجان در همین فاصله زمانی با دوز mg/kg ۴ مورفین تفاوت معنی داری نداشت (P= ۰.۱۴۶). براساس یافته های این پژوهش، عصاره بادمجان درد مزمن ناشی از تزریق فرمالین را کاهش می دهد.

بادمجان (Solanum melongena L.), درد مزمن, آزمون فرمالین, مورفین, موش سوری