الهه کارگر حاجی آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد کرج
بهلول عباس زاده - استادیار، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
فاطمه سفیدکن - استاد، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
کاظم خاوازی - دانشیار، موسسه تحقیقات خاک و آب

این تحقیق با هدف بررسی اثر کودهای زیستی بر روی زنده مانی نشاء، کمیت و کیفیت آویشن کرک آلود (Thymus pubescens Boiss.) در مزرعه تحقیقاتی البرز در سال ۱۳۹۰، با استفاده از یک آزمون فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد استفاده شامل تلقیح بذر (تلقیح با سویه Glomus intraradices، Glomus mosseae و عدم تلقیح) و تلقیح نشاء (تلقیح با سویه G. intraradices، mosseae G. و عدم تلقیح) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین تیمارهای تلقیح بذر با کودهای زیستی به لحاظ محیط تاجپوشش، تعداد پنجه، تعداد ساقه فرعی، ارتفاع گیاه، درصد زندهمانی نشاء، درصد آلودگی نشاء و عملکرد اندام هوایی در سطح ۱% و بر درصد گلدهی در سطح ۵% اختلاف معنی دار مشاهده گردید. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که تلقیح بذر با G. intraradices بیشترین تاجپوشش، تعداد پنجه، تعداد ساقه فرعی، ارتفاع گیاه، درصد گلدهی، درصد زندهمانی نشاء، درصد آلودگی ریشه و عملکرد اندام هوایی را داشت. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین تعداد پنجه، تعداد ساقه فرعی، ارتفاع گیاه، طول ریشه، تعداد ریشه های فرعی، درصد آلودگی ریشه، درصد وزنی اسانس و عملکرد اندام هوایی در تیمار تلقیح نشاء با G. intraradices مشاهده شد. بنابراین تلقیح بذر نتایج بهتری در صفات درصد اسانس و عملکرد سرشاخه داشت.

آویشن کرک آلود (Thymus pubescens Boiss.), کود زیستی, مایکوریزا, تلقیح