تحلیل تغییرات تابش فرابنفش در منطقه ی اصفهان

برای بررسی تابش فرابنفش و تحلیل زمانی آن در سطح کشور، ایستگاه اصفهان، به لحاظ داشتن اتمسفری همگن، به منزله ی مدلی برای کل کشور انتخاب شد. برای تحلیل زمانی داده ها نیز، دوره ی آماری از سال های ۱۳۸۰ تا۱۳۹۰ تهیه گردید. بررسی داده ها به صورت چهار واحد زمانی متفاوت روزانه، ماهانه، فصلی و سالانه با استفاده از روش های آماری و آزمون من  کندال انجام گرفت. نتیجه ی بررسی ها در ایستگاه اصفهان، نشان داد که بیشترین شاخص تابش فرابنفش به مقدار ۵/۱۱ است که معمولا در اواسط تابستان روی داده و کمترین آن به مقدار ۵/۰ در اواسط زمستان اتفاق افتاده است. همچنین، نتایج حاصل از برازش خط روند تغییرات فصلی برای دهه ی اخیر، نشان داد که مقدار تابش در بهار روندی افزایشی داشته و برای دیگر فصل ها این روند کاهشی بوده است. از طرفی نیز، بیشترین تابش آفتاب بین ساعت های ۱۰ صبح تا ۱۶ بعد از ظهر بوده و در بیشتر اوقات سال، شاخص از ۳ بالاتر بوده است. در نتیجه ی این امر، مردم باید اقدامات پیشگیرانه را رعایت کنند تا از صدمات ناشی از آن در امان بمانند.

کلیدواژه ها:

Key words: ultraviolet radiation ، ozone ، Esfahan ، Iran ، ultraviolet radiation in Iran. ، تابش فرابنفش ، ازن سنجی ، تغییرات زمانی ، روش من کندال ، مخاطرات آب و هوایی ، اصفهان