اثر سطوح مختلف انرژی و پروتئین جیره غذایی بر عملکرد بلدرچین ژاپنی در طی دوره رشد

در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیره غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی بلدرچین ژاپنی در دوره رشد (۱۴ تا ۲۸ روزگی) بررسی شد. از ۹۰۰ قطعه بلدرچین ژاپنی نر ۱۴ روزه در یک آزمایش فاکتوریل ۳×۳ [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (۲۹۰۰، ۳۰۵۰ و ۳۲۰۰ کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (۶/۲۱، ۲۴ و ۴/۲۶ درصد)] به صورت طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار و ۲۰ پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره اندازه­گیری شد. در پایان دوره، از هر تکرار دو قطعه پرنده انتخاب و پس از خون­گیری (برای اندازه گیری تری گلیسرید، کلسترول کل، ldl و اسید اوریک) جهت بررسی خصوصیات لاشه کشتار شدند. پایین­ترین و بالاترین سطح انرژی و پروتئین، به ترتیب بیش ترین مصرف خوراک روزانه را موجب شدند (۰۵/۰p<). افزایش وزن روزانه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (۰۵/۰انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم پایین تر از سطح ۲۹۰۰ کیلوکالری در کیلوگرم بودند (۰۵/۰p<). اثر متقابل انرژی و پروتئین بر نسبت وزن کبد به وزن کل بدن معنی داری بود (۰۵/۰p<) و بیش ترین مقدار متعلق به تیمار دریافت کننده ۳۲۰۰ کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم و ۲۴ درصد پروتئین خام بود. در بین فراسنجه های خونی، غلظت اسید اوریک خون تحت تاثیر سطوح انرژی قابل متابولیسم ۳۰۵۰ و ۳۲۰۰ کیلوکالری در کیلوگرم جیره کاهش یافت (۰۵/۰p<). بر اساس نتایج عملکرد در این مطالعه، می­توان سطح ۳۰۵۰ کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم جیره را برای تغذیه بلدرچین ژاپنی در طی دوره رشد پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

Blood Parameters ، Crude Protein ، Grower Phase ، Japanese Quail ، Metabolisable Energy ، Performance ، انرژی قابل متابولیسم ، پروتئین خام ، عملکرد ، فراسنجه های خونی ، بلدرچین ژاپنی ، دوره رشد