تاثیر تنش خشکی بر فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانی و صفات فیزیولوژیکی در ژنوتیپ های نخود (Cicer Arietinum L.)
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 273
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCB-11-30_002
تاریخ نمایه سازی: 17 مهر 1400
چکیده مقاله:
به منظور بررسی واکنش ژنوتیپهای نخود به تنش خشکی از نظر شاخصهای فیزیولوژیکی و تغییرات بیوشیمیایی ایجاد شده، آزمایشی بر روی پنج ژنوتیپ نخود در سه سطح تنش ۱۰۰ (شاهد)، ۶۵ و ۳۰ درصد ظرفیت زراعی در دو دورهی ۷ و ۱۴ روز پس از اعمال تنش (۴ تا ۶ برگی)، به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۲ صورت گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین ژنوتیپها، سطوح تنش، مدت زمان تنش و برهمکنش آنها اختلاف معنی داری وجود داشت. تنش خشکی به طور معنی داری باعث کاهش محتوای آب نسبی و افزایش مقدار نشت الکترولیت گردید. میزان نشت الکترولیت در شرایط تنش خشکی در ژنوتیپهای متحمل به خشکی معمولا کمتر از ژنوتیپهای حساس است که ژنوتیپهای ۹۹۸ و ۶۰۶ از این نظر مقاوم و ژنوتیپ ۳۵۷ ژنوتیپی حساس بود. افزایش مدت زمان تنش میزان فعالیت آنزیمها را کاهش داد. فعالیت آنزیمهای کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز با افزایش شدت تنش در هر دو دوره افزایش یافت، ولی فعالیت سوپراکسید دیسموتاز با افزایش شدت تنش کاهش یافت. فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز در هر دو دوره با بیشتر شدن شدت تنش تا سطح ۶۵ درصد ظرفیت زراعی افزایش یافت ولی در سطح تنش ۳۰ درصد فعالیت آنزیم نسبت به سطح تنش ۶۵ درصد کاهش یافت. اما پاسخ همه ژنوتیپها یکسان نبود و برخی از ژنوتیپها روند افزایشی داشتند. ژنوتیپ ۶۰۶ و ۹۹۸ از لحاظ آنزیمهای کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در شرایط تنش فعالیت بیشتر و ژنوتیپ ۳۵۷ فعالیت کمتری داشتند. از لحاظ فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز ژنوتیپ ۲۳۶ و ۳۵۷ به ترتیب بیشترین و کمترین فعالیت را داشتند. در شرایط تنش خشکی فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی در گیاهان متحمل بیش از گیاهان حساس است. با توجه به اینکه فعالیت آنزیمهای کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در ژنوتیپهای ۶۰۶ و ۹۹۸ دارای بیشترین میزان بود بنابراین به عنوان ژنوتیپهای متحمل به خشکی، و ژنوتیپ ۳۵۷ که دارای کمترین میزان فعالیت آنزیمی بود به عنوان ژنوتیپ حساس به خشکی در این آزمایش معرفی شد. البته واکنش گیاهان به تنش خشکی بسته به شدت و مدت تنش، نوع گیاه و مرحله رشدی آن به طور قابل ملاحظه ای متفاوت میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم رضایی نیا
University of Tehran
محمدرضا بی همتا
University of Tehran
سید علی پیغمبری
University of Tehran
علی رضا عباسی
University of Tehran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :