مطالعه تطبیقی مفاهیم سو استفاده جنسی و استثمار جنسی کودک در اسناد بین المللی

کودک به دلیل نرسیدن به رشد کامل فیزیکی و ذهنی نمیتواند بسیاری از حقوق خود را اکتساب کند، بنابراین در بسیاری از اسناد بین المللی مکانیسم هایی برای حمایت از ایشان مدنظر قرارگرفته است. ازآنجاکه مسئله سوءاستفاده جنسی، استثمار جنسی و در کل هرگونه بهره جویی جنسی از کودکان، همواره موجبات نگرانی وجدان ابنای جامعه بشری بوده است، ابزارهای بین المللی بر آن شدند تا کودک را در برابر این چنین مخاطراتی حمایت کنند. مهمترین ابزار بین المللی، کنوانسیون حقوق کودک است که در ماده ۳۴ به این مهم می پردازد. با توجه به اینکه کنوانسیون حقوق کودک، سیاست جذب حداکثری دولتها را مدنظر قرار داده است، بسیاری از حقوق مندرج در کنوانسیون مبهم و کلی می باشند و بر همین اساس برای تفسیر این حقوق باید به رویه دولتها، رویه کمیته حقوق کودک، گزارشهای گزارشگر ویژه و قانونگذاریهای بعدی توجه ویژهای داشت. ماده ۳۴ نیز ازاین دست مقررات است و باید با توجه به باقی مقررات کنوانسیون -بالاخص مواد ۱۹ و ۳۹، رویه دولتها، اظهار نظرات عمومی کمیته حقوق کودک و دیگر ابزارهای موجود، تفسیر شود. از سوی دیگر همچنین کنفرانسها و اجلاس های جهانی به منظور تعریف آن به وجود آمدند، اجلاس جهانی مبارزه با استثمار جنسی کودکان به منظور فعالیتهای تجاری، پروتکل اختیاری الحاقی به کنوانسیون حقوق کودک در مورد «فروش کودکان، فحشای کودکان و پورنو گرافی کودکان» مصوب ۲۰۰۰ و پروتکل الحاقی به کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد مقابله با جرائم سازمان یافته با عنوان «جلوگیری، توقف و مجازات قاچاق انسانها، بخصوص زنان و کودکان» مصوب ۲۰۰۰ ازایندست بودند تا تعریفی جامع از مفاهیم پیشگفته به عمل آورند. در این مقاله با بررسی این اسناد و تطبیق آنها، درصدد دستیابی به مفهومی یکدست از چنین واژگانی خواهیم بود.

کلیدواژه ها:

سو استفاده جنسی ، استثمار جنسی ، قاچاق کودک ، حقوق کودک ، کنوانسیون حقوق کودک