تحقق حقوق شهروندی در شهرداری ها در پرتو حکمروایی خوب شهری

با رشد و توسعه روز افزون شهرنشینی در دهه های اخیر در کشور مان، ضروت اتخاذ رویکردی جدید به مسائل و پیامدهای شهرنشینی لازم و ضروری می نماید .همپای تحولات بنیادین اجتماعی در کشور و ایجاد پارامترهای نوین در مدیریت دولتی در سطح جهانی که با ظهور مدیریت دولتی نوین کامل گشت، تغییرات بسیار سریع عصر تکنولوژی سبب گردید تا لزوم هماهنگ سازی میان این تغییرات و بهر مندی از مزایای تکنولوژیک بیش از پیش مشخص شود .بدین ترتیب مفهوم حکمرانی خوب در اواخر دهه ۹۰ توانست در ادبیات مربوطبه توسعه جایی برای خود پیدا کند. مفهوم حکمرانی پیچیده ومناقشه برانگیز است. از نظر برنامه توسعه سازمان ملل متحد))UNDP حکمرانی عبارتست از استفاده از اختیارات قانونی در حوزه های سیاسی، اقتصادی و مدیریتی )اجرایی( برای اداره امور کشور در همه ی سطوح آن .حکمرانی در بر گیرنده سازو کار ها، فرایند ها و نهادهایی است که از طریق آنها شهروندان منافع خود را مطالبه می نمایند ،حقوق قانونی خود را می طلبند و اختالف خود را حل و فصل می نمایند. هدف مقاله حاضر تحقق حقوق شهروندی در شهرداری ها در پرتو حکمروایی خوب شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد . در نتیجه می توان چنین گفت حکمروایی مطلوب شهری رهیافتی ساختار شکنانه به برنامه ریزی توسعه شهری داردو با مشارکت وکنش متقابل میان بازیگران اصلی مدیریت شهری یعنی جامعه مدنی، حکومت و بخش خصوصی، الگوی شهرنشینی ارتباطی را پیش می گیرد. از این رو نهاد مدیریت شهری که در ایران از دو سازمان شهرداری و شورای شهر تشکیل شده است، می تواند یکی از اساسی ترین نهاد ها جهت تحقق حکمروایی خوب شهری باشد.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، شهرداری ها ، حکمروایی خوب شهری