مطالعه ایمونوه یستوشیمی تاثیرات نانوسلنیوم بر مارکر ۱-integrin (CD۲۹) و میزان تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی در بیضه خروسهای گله مرغ مادر گوشتی

مقدمه: سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی پایه و اساس اسپرماتوژنز و مسئول تولید مداوم اسپرم در طول زندگی خروسها میباشند.ریز محیط سلولی خاص که ”نیچ“ نامیده میشود و تنظیم کننده سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی میباشد خود تحت تاثیر بسیاری از فاکتورهای پیچیده مانند استرس اکسیداتیو قرار دارد. سلنیوم به عنوان یک عنصر کمیاب ضروری، مرکز کاتالیزوری چندین آنزیم و آنتی اکسیدان مانند گلوتاتیون پراکسیداز و سلنوپروتئینها میباشد که برخی از آنها در تنظیم ریز محیط سلولی (نیچ) نقش دارند و بدین طریق سلنیوم میتواند بر اسپرماتوژنز و باروری تاثیرگذار باشد. با پیشرفتهای اخیر فناوری نانو، نانو سلنیوم به دلیل دارا بودن ویژگیهای جدید مورد توجه قرار گرفته است. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه تاثیر دوزهای مختلف نانوسلنیوم بر روی مارکر ۱-integrin (CD۲۹) و میزان تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی در بیضه خروسهای گله مرغ مادر گوشتی و مقایسه آن با سلنیت سدیم بود.مواد و روشها: در این مطالعه تعداد ۳۰ قطعه خروس گله مرغ مادر گوشتی سویه آربورآکرز در سن ۴۰ هفتگی به صورت تصادفی به ۵ گروه تقسیم شدند. هر کدام شامل ۳ تکرار و ۲ پرنده در هر تکرار بود. گروه کنترل، جیره پایه استاندارد را دریافت کرد. گروه تیمار اول از جیره پایه به همراه ۰/۳ mg/kg سلنیت سدیم و تیمارهای دوم، سوم و چهارم به ترتیب از جیره های پایه حاوی ۰/۱۵، ۰/۳ و mg/kg ۰/۶ نانوسلنیوم تغذیه نمودند. این تحقیق به مدت ۵ هفته به طول انجامید که پرنده ها پس از یک هفته آداپتاسیون در محیط نگهداری این تحقیق، به مدت ۴ هفته تحت تیمار قرار گرفتند. نمونه برداری از بیضه در پایان هفته پنجم از تمام گروه ها انجام گردید. سپس نمونه های بیضه بوسیله روش ایمونوهیستوشیمی جهت بررسی مارکر ۱-integrin(CD۲۹) و میزان تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی مورد آنالیز قرار گرفتند.نتایج و بحث: نتایج به منظور ارزیابی تغییرات مربوط به بیان پروتئین اینتگرین ( ۱-integrin(CD۲۹ ) ) نشان داد که تجویز سلنیت سدیم در دوز ۰/۳ mg/kg و نانوسلنیوم در دوزهای ۰/۱۵، ۰/۳ و ۰/۶ میلی گرم در کیلوگرم میانگین تعداد سلولهای با واکنش مثبت برای پروتئین هدف در یک میلیمتر مربع از بافت را افزایش داده است که این افزایش در همه تیمارها در مقایسه با گروه کنترل در سطح معنیداری بود. در میان تیمارها سلنیت سدیم بیشترین تعداد سلولهای با واکنش مثبت و در رتبه های بعدی به ترتیب تیمارهای نانوسلنیوم با مقادیر ۰/۱۵، ۰/۳ و ۰/۶ میلی گرم سلنیوم در کیلوگرم جیره قرار داشتند که البته بین تیمارهای ۱ و ۲ و ۳ تفاوت معنیداری وجود نداشت.نتیجه گیری کلی:با توجه به مقادیر داده های حاصل از این تحقیق نتیجه گیری میشود استفاده از مکمل سلنیت سدیم در مقدار ۰/۳ میلی گرم در کیلوگرم جیره، بصورت معنیداری تعداد سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی بیشتری را نسبت به گروه کنترل نشان داد و نانوسلنیوم با مقادیر کمتر یعنی در دوز ۰/۱۵ mg/kg میتواند نتایج مشابه ی را داده و به منظور بهبود عملکرد به ویژه باروری در جیره خروسهای گله مرغ مادر گوشتی، مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

باروری ، ۱-integrin ، سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی ، مرغ مادر گوشتی ، نانوسلنیوم