زینب انصاری - دانشکده علوم دریایی و منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس- گروه زیست شناسی دریا
جعفر سیف آبادی - موسسه تحقیقات شیلات ایران- تهران
فریدون عوفی

اگرچه نواحی ساحلی کمتر از 15 % سطح زمین را اشغال می کنند بیش از 60 % مردم جهان را در خود جای داده اند. این نواحی به عنوان منطقه اکوتون تعریف شده اند که شدت و آسیب پذیری بیشتری نسبت به دیگر اکوسیستم های خشکی دارند، در حقیقت هیچ قسمت دیگری از زمین به اندازه ساحل دینامیک نیست. افزایش فشار بر این مناطق می تواند سبب کاهش کیفیت زیستگاه ها و حتی از بین رفتن انواع زیستگاههای حساس شود. یکی از جدیدترین مدل ها برای طبقه بندی، سیستم طبقهبندی اکولوژیکی دریایی و ساحلی استاندارد CMECS است که هدف اصلی آن طبقهبندی واحد های اکولوژیکی (بیوتاپها) و زیستگاهی با یک شکل استاندارد ساده و بکارگیری واژگان رایج است. این تحقیق در راستای برنامههای راهبردی ملی شیلات و محیط زیست کشور و به منظور دستیابی به هدف کلی طبقهبندی وکدبندی ناحیه ساحلی از دیدگاه اکولوژیک بر اساس معیار های CMECS می باشد که با مطالعات کتابخانه ای، بررسیهای میدانی و تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره ای و نقشههای پوشش مکانی و بر اساس دو گروه از لایههای اطلاعاتی شامل اجزای ژئوموفولوژی سطح (SGC) 1 و اجزای پوششی زیستی (BCC) انجام گرفت که در نهایت زیستگاهها کدبندی شد. نتایج حاصل نشان میدهد که 54 زیستگاه بر اساس طبقه بندی CMECS برای منطقه مورد بررسی شناسایی گردیده که این زیستگاهها در برگیرنده 5 کد از سیستم کد بندی CMECS III میباشد .

ناحیه ساحلی، طبقه بندی، زیستگاه، بیوتاپ