بناهای تاریخی، میراثی مهم و شاخص در هر سرزمین و کشوری هستند. ایران زمین، با سابقه ای طولانی و درخشان در زمینه هنرهای گوناگون سهم بزرگی در توسعه و تکامل معماری
جهان دارد. این آثار ارزشمند معماری که در واقع معرف فرهنگ و تمدن ایران و ایرانی است، دستاورد تلاش متمادی هنرمندانی است که با اعتقاد و ایمان و ابتکار در تکامل و توسعه هرچه
بیشتر هنر معماری به ویژه در دوران اسلامی، مشتاقانه کوشیده اند. کشور ایران در ساخت بناهای آبی تاریخی همواره نسبت به سایر کشورها در طول تاریخ پیشگام بوده است. این در
حالی است که میراث مصنوع پیوسته دستخوش انواع فرسودگی هاست. فرسودگی هایی که ناشی از عوامل گوناگونی همچون هوازدگی، کهنگی، استهلاک کاربری، مخاطرات طبیعی
همچون سیل و زلزله، جنگ ها، انقلاب ها، فتوحات و ویرانی های عمدی می باشند. لذا نگهداری و حفظ ابنیه تاریخی نیازمند برنامهای منسجم است. اقدامات ویژه ای در جهت حفظ
بنا وجود دارد اما آنچه که در این میان ضروری است این است که، پیش از هرگونه اقدام حفاظتی و ... شناخت همه جانبه از ماهیت و چگونگی عملکرد بنای تاریخی می بایست مورد
توجه قرار گیرد. سایت اصلی مجموعه تاریخی عباس آباد در فاصله ۹کیلومتری جنوبشرقی بهشهر با وسعت تقریبی ۱۰ هکتار در سال ۱۰۲۱ ه .ق به دستور شاه عباس بنا گشت؛ (لازم بذکر است که وسعت کلی مجموعه با لحاظ نمودن کاخ و اراضی اطراف بسیار بیشتر از این مقدار می باشد) به دلیل داشتن ویژگی ها و ارزشهای تاریخی، محیطی، عملکردی،کالبدی، سازهای و
تکنیکهای فنی خلاقانه ای که معماران و مهندسین عصر صفوی در ساخت آن بکار برده اند آنرا منحصر بفرد نموده است. این مجموعه از سد و مخزن، باغ مطبق و پلکانی، چهارطاقی،
عمارت کاخ، حمام،گل باغ، چهارباغ، برج های آجری تخلیه هوا، مسیرهای سنگ فرش، آسیاب آبی و مراکزی چون کارگاه های پخت سفال پوشش بام و آجر، خط انتقال آب و مجموعه ای از تاسیسات توزیع و پخش آب در محوطه باغ که شامل حوض، آبنما، فواره و کانال می باشد تشکیل شده است. هدف از احداث مجموعه نیز ایجاد تفرجگاه شاهی با امکانات ویژه و احتمالا تامین آب آبیاری اراضی پایین دست بوده است. در مجموعه عباس آباد سازه سد، آبگیر، چهارطاقی، گلباغ، باغ، حمام و برج ها، مجموعه ای از تاسیسات توزیع و پخش آب در محوطه باغ که
شامل حوض و... موجود است که بعضی قسمت ها بصورت کامل پا برجا بوده و بخشی نیز به مرور زمان و در اثر عدم استفاده و نگهداری، تخریب گردیده است. با بازدید های دقیق و متوالی، برداشت های میدانی، نمونه برداری مصالح و انجام آزمایشات، نقشه برداری، و در خصوص بنای چهارطاقی استفاده از دود و فیلمبرداری از دیواره ها به بررسی وضعیت موجود و ارتباط بین سازه های مختلف، تحلیل سازه ای، شبیه سازی مدل تراوش از مخزن و سد، تحلیل هیدرولیکی آبگیر میانی وکالورت، خط انتقال و توزیع آب، توزیع آب گرم و سرد در حمام و در نهایت تحلیل هیدرولیکی سیستم فوارهها و توزیع آب در کاخ (نظر ظاهری، عملکرد و...) پرداخته شده است. بر مبنای تحلیل های انجام شده و با جمع بندی آیتم های مختلف ذکر شده در مطالب فوق، میتوان نتیجه گرفت که طراحان با توجه به امکانات محلی و با استفاده از علم و فن سازه های آبی و نبوغ خود توانسته است از مناسب ترین مصالح برای ساخت این بنا استفاده کنند و یک
بنای منحصر به فرد با نو آوری هایی در ساخت احداث نماید که با گذشت زمانی حدود ۴۰۰ سال از احداث آن همچنان پابرجا می باشد.