ردیابی Polymyxa betae در ریشه چغندر قند با استفاده از روش های میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی
محل انتشار: فصلنامه بیوتکنولوژی کشاورزی، دوره: 4، شماره: 2
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 224
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOAGK-4-2_009
تاریخ نمایه سازی: 12 مهر 1400
چکیده مقاله:
به منظور طراحی یک سیستم تشخیصی و سنجش دقیق P. betae در چغندرقند سه روش میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی روی یک رقم حساس به عامل و ناقل بیماری ریزومانیای چغندرقند با یکدیگر مقایسه شدند. ابتدا رقم حساس رجینا در مخلوط مساوی از خاک آلوده و کمپوست در گلخانه کشت شد. پنج هفته پس از کاشت، ریشه گیاهان در محلول اسید فوشین- لاکتوفنل رنگ آمیزی شد. آزمون الایزا با استفاده از آنتی بادی اختصاصی علیه پروتئین نوترکیب گلوتاتیون- اس- ترانسفراز P. betae بهینه سازی شد. برای این کار عصاره ریشه بوته های سالم و آلوده تهیه و در آزمون DAS- ELISA استفاده شد. حضور P. betae در ریشه گیاهان با استفاده از تکثیر هم زمان منطقه اختصاصی rDNA پلاسمودیوفورومیست ها و آغازگر اختصاصی آن ردیابی شد. وجود سیستوسورهای P. betae در ریشک های بوته هایی که در خاک آلوده بودند مشاهده شد. نتایج آزمون الایزا بوته های سالم و آلوده را از یکدیگر تفکیک نمود. میانگین جذب نوری در طول موج ۴۰۵ نانومتر در بوته های سالم ۱۲۶/۰، بوته های آلوده ۷۵/۰، پروتئین BSA (کنترل منفی) و GST(کنترل مثبت) به ترتیب ۱۱/ ۰ و ۴۵/۲ بود. واکنش PCR دو قطعه ۴۵۴ و ۱۷۰ جفت باز را در نمونه های آلوده مربوط به منطقه rDNA و نشانگر اختصاصی از P. betae را تکثیر کرد. به این ترتیب به نظر می رسد برای ردیابی سریع P. betae در چغندرقند و سایر میزبان های آن می توان از روش مبتنی بر PCR و برای ارزیابی مقاومت ژرم پلاسم چغندرقند از آزمون الایزا بهره برد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه حسن زاده
دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه بیماری شناسی گیاهی تهران
سعید رضائی
دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه بیماری شناسی گیاهی تهران
سید باقر محمودی
استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندر قند کرج
پیمان نوروزی
استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندر قند کرج
محمدرضا صفرنژاد
استادیار موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران
حسین صفرپور
پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، بخش بیوتکنولوژی میکروبی و ایمنی زیستی، کرجدانشجوی دکتری، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی، دانشکده علوم پزشکی، تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :