سازوکار تشکیل و بررسی بقایای جانوری غار کارستی زیلو برای بازسازی اقلیم دیرینه کواترنر پایانی زاگرس مرتفع منطقه کرمانشاه

تغییرپذیری اقلیم به عنوان بخشی از ویژگی های هواکره یا اتمسفر جزیی از سیستم بزرگتری محسوب می شود که می توان آن را سیستم زمین earth system نامید. به عبارتی تغییرات اقلیمی و حوادث سیاره زمین ارتباطی تنگاتنگ دارند. برخی از این تغییرات سریع بوده و پاره ای از آنها از سرعت کمتری برخوردارند. اجزایی همچون یخ، اقیانوسها و قاره ها نسبت به تغییرات پاسخ آهسته تری (دهه تا هزاره) دارند. فهم درست پویایی اقلیم و پیشگویی تغییرات آینده آن تنها در سایه فهم عملکرد مقیاسهای زمانی کل سیستم زمین در گذشته و حال مقدور است. فهمی اینچنینی در وهله نخست نیازمند تعیین الگوهای تغییر اقلیم climate change در مقیاسهای زمانی مورد نظرو ارتباط آنها با هم برای شناخت نیروی موجد آن است (Alverson et al. ۲۰۰۲). دوم اینکه مدلهایی باید برای تخمین تحول سیستم اقلیمی climate system در مقیاس های زمانی توسعه یابند (Alverson et al. ۲۰۰۲). در دهه های اخیر روشهای آماری و مدلهای مختلفی برای توصیف تغییرات اقلیمی با تفکیک بهتر از حدود ۱۰۰۰ سال توسعه یافته اند، با این حال هنوز هم محدودیت هایی در داده و مدلهای بررسی برای تعیین تغییرات اقلیمی وجود دارد. با همه این تفاسیر تغییرات اقلیمی در گذشته اخیر زمین شناسی بهترین مثال برای راهبرد اخیر ارزیابی نقش نیروی تابش خورشیدی insolation forcing به عنوان محرک سیکل های یخچالی/بین یخچالی توسط گروه SPECMAP است (Imbrie et al. ۱۹۹۲, Imbrie et al. ۱۹۹۳). تا این اواخر دانش نسبتا" کمی از تغییر پذیری اقلیم گذشته در مقیاس زمانی دهه تا هزاره در دست بود، مسئله اصلی این است که این مقیاسهای  زمانی به شدت تحت تاثیر انرژی و تبادلات ماده بین اتمسفر، اقیانوس، کریوسفر cryosphere و بیوسفر است. درسالهای اخیر دانش تغییرات اقلیم در مقیاس زمانی دهه تا هزار سال رشد فزاینده ای یافته است که می تواند معلول دلایل زیر باشد (Alverson et al. ۲۰۰۲).