مجتبی خوارزمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران- محیط زیست، دانشگاه شیراز
مریم حقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران

صنعت گردشگری در حال حاضر به عنوان یکی از بخشهای اصلی تجارت جهانی و رکن اصلی توسعه پایدار به شمار می آید. توسعه گردشگری در راستای نیل به توسعه پایدار عبارت است از بهبود کیفیت زندگی انسان و محیط زیست پیرامون از طریق حمایت از ظرفیت نگهداشت اکوسیستمها با فراهم آوری راهبردها و ابزارآلاتی که بتواند نیازهای انسان را پاسخ دهد و محیط زیست را حفظ نماید. بی توجهی به این مهم که فعالیت توریسمی مانند دیگر طرحهای توسعه ای در صورت استفاده نادرست و مدیریت نامناسب منجر به تخریب و پیامدهای منفی زیست محیطی میشود میتواند عواقب جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد و اصل توسعه پایدار زیست محیطی را زیر سوال برد. لذا مطالعه بر روی جوانب زیست محیطی احداث گردشگاهها جهت شکوفا شدن صنعت توریسم، در راستای دستیابی به اهداف توسعه پایدار، مهم و ضروری به نظر میرسد. منطقه هفت برم، واقع در 60 کیلومتری غرب شهرستان شیراز، یکی از مناطق مستعد توسعه گردشگری و صنعت توریسم به حساب می آید. مقاله حاضر بر آن است تا ضمن ارزیابی اولیه زیست محیطی و اثرات احداث گردشگاه به کمک ماتریس لئوپلد به نظام مند سازی و تعیین راهبردهای زیست محیطی، همگام با ملاحظات اقتصادی توسعه طبیعت گردی در سیاستها، برنامه های استانی و منطقه ای و در عالی ترین سطوح تصمیم گیری راهبردی بپردازد. در این راستا از روشهای ترکیبی توصیفی، تحلیلی، اسنادی و میدانی جهت جمع آوری مطالب، یاری گرفته شده است.

هفت برم، اکوتوریسم، اثرات زیست محیطی، گردشگاه