سید علی میرافضلی

در طول همه سده های شعر پارسی، کم نبوده اند شاعران بدون دیوانی که در زمانه خود در پیشبرد ادب فارسی نقش داشته اند و به دلیل عدم ثبت و ضبط اشعارشان در دفترهای جداگانه، یا درخشش شاعران بزرگ ادب فارسی، ستاره هنر آن ها افول کرده و نقش آن ها فراموش شده است. «خواجه عمید شانه بند» از زمره این شاعران بد اقبال است که نامش به تذکره های شعر و تواریخ ادبیات نیز راه پیدا نکرده است. حتی شادروان سعید نفیسی که از ذکر گمنام ترین سخنوران زبان فارسی در کتاب تاریخ نظم و نثر در ایران باز نایستاده، نام او را در شمار شاعران نیاورده است. عمید شانه بند، از غزلسرایان زبردست سده هشتم  است و در سال های میانی این قرن، آثارش به عرضه آمده و در برخی سفینه های شعر نقل شده است. در این مقاله، ۲۵ غزل او که از منابع کهن دست یاب شده است، برای نخستین بار عرضه می گردد.    

عمید شانه بند, شعر فارسی, غزل, شعر قرن هشتم, شاعران بدون دیوان