بررسی کارایی پراکسی مونوسولفات فعال شده با نانوذرات Fe۳O۴ در تجزیه رنگ راکتیو بلک ۵ از محلول های آبی
محل انتشار: فصلنامه پژوهش در بهداشت محیط، دوره: 7، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 251
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JREH-7-2_002
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1400
چکیده مقاله:
چکیدهزمینه و هدف: در سالهای اخیر آزادسازی آلایندههای پایدار از تصفیه خانه فاضلاب به محیط زیست منجر به مشکلات سلامتی و اکوسیستمی شده است. از این رو مطالعه حاضر با هدف فعالسازی هتروژنی پراکسی مونوسولفات (PMS) با نانوذرات مگنتیک (Fe۳O۴) برای تجزیه راکتیو بلک ۵ (RBS) انجام شد.مواد و روش ها:مطالعه حاضر در مقایسه آزمایشگاهی و ستونی برای تجزیه رنگ RB۵ به وسیله فعالسازی PMS با نانوذرات Fe۳O۴ انجام شد. تاثیر پارامترها همچون pH (۳-۱۱)، غلظت PMS (۲۵/۰-۴ میلی مولار)، غلظت کاتالیست (۵۰-۵۰۰ میلیگرم بر لیتر) و دمای محلول (۱۰-۵۰ درجه سانتی گراد) روی بازدهی تجزیه RB۵ مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات پایداری و محدودکنندگی گونههای واکنش پذیر در شرایط بهینه به دست آمده از تاثیر پارامترها مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: حداکثر بازدهی حذف رنگ (۸۶/۹۴%) در ۲۵۰ میلیگرم بر لیتر Fe۳O۴، ۲ میلی مولار PMS، ۷=pH و زمان واکنش ۶۰ دقیقه به دست آمد. در آزمایشات مقایسه ای Fe۳O۴ فعالیت کاتالیتیک مناسبی در فعالسازی PMS و تجزیه RB۵ نسبت به فرآیند به تنهایی PMS و جذب نشان داد. نرخ تجزیه RB۵ با افزایش دما بهبود یافت، اما با حضور آنیون ها در محلولهای آبی به دلیل مصرف گونههای واکنش پذیر کاهش یافت. نانوذرات مگنتیک، فعالیت کاتالیتیکی عالی در طی چهار سیکل تجزیه متوالی زمانی در یک راکتور ستونی نشان دادند. آزمایشات مهارکنندگی تاکید کرد که هر دو رادیکال هیدروکسیل و سولفات نقش مهمی در تجزیه آلاینده ایفا میکنند، با این حال رادیکال سولفات یک گونه غالب تجزیه RB۵ میباشد. راکتور ستون مداوم در نمونه سنتتیک، آب سطحی و فاضلاب نساجی بازدهی تجزیه ۶۵/۹۵%، ۸۰% و ۵۰% برای RB۵ فراهم آورد.نتیجه گیری: برپایه نتایج، میتوان نتیجه گیری کرد که فرآیند PMS/Fe۳O۴ یک تکنولوژی امیدوار کننده برای تجزیه RB۵ از محلولهای آبی میباشد.نوع مقاله: پژوهشی
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن رضائی
مهندسی بهداشت محیط- دانشکده علوم پزشکی تربت جام- تربت جام- ایران
نظام الدین منگلی زاده
مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی لارستان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :