بررسی چگونگی آموزش دستور زبان در کتاب اول آموزش زبان و فرهنگ ایران به غیر فارسی زبانان (آزوفا)

اغلب روش ها و رویکردهای آموزش زبان دوم در پی نظریه های زبانی و نظریه های یادگیری پدید آمده اند. بر اساس این روش ها فراگیری زبان دوم بر آموزش چهار مقوله استوار است؛ واژه، دستور، معنا و فرهنگ. در کتاب های آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان، به آموزش دستور توجه بیشتری شده است. برخی از این کتاب ها تنها با هدف آموزش دستور به نگارش درآمده اند و در موارد دیگر نیز به آموزش قواعد دستوری و فعالیت های مربوط به تقویت و سنجش یادگیری دستور بیشتر پرداخته شده است. در پژوهش حاضر سعی شده است تا نشان داده شود که آموزش دستور در کتاب اول آموزش زبان و فرهنگ ایران به غیر فارسی زبانان (آزوفا) بر چه معیارها و قواعدی استوار است. در این مقاله، کتاب اول آزوفا از شش منظر: ۱) تعداد نکته های دستوری، ۲) شیوه آموزش، ۳) بافت محوری، ۴) رعایت ترتیب نکته های دستوری، ۵) میزان فعالیت های هر نکته دستوری و ۶) میزان فعالیت های تولیدی و تشخیصی، تحلیل شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که کتاب اول آزوفا با رویکرد دستورمحور غیر ارتباطی است. انسجام کلی مجموعه از منظر انتخاب و چینش نکته های دستوری کم است و فضای کمی به بافت و کاربرد نکته های دستوری در محتوا و فعالیت ها اختصاص داده شده است.

کلیدواژه ها:

دستور زبان ، آموزش ، کتاب آزوفا ، غیر فارسی زبانان