خسرو وفائی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رفسنجان

توسعه سیاسی همواره با آسیب ها و چالش های گوناگونی مواجه بوده است. منشا یکی از چالش های اساسی آن در جامعه ما، درک نادرست از نسبت توسعه سیاسی باسیاست مدرن است. درواقع اگر درک درست و معناداری از رابطه این دو مقوله وجود نداشته باشد، ممکن است بین طرفداران توسعه سیاسی با کارگزاران سیاست، منازعه و معارضه به وجود آید و آثار و پیامدهای ناگوار آن، علاوه بر کارگزاران این دو حوزه سیاسی، دامن جامعه را نیز فراگیرد. منازعه این دو گروه، پیش و بیش از هر چیز، به برداشت نادرست از کار ویژه و اهداف متقابل این دو حوزه بازمی گردد، به این معنا که آزادیخواهان بدون توجه به اهداف و کارویژه های سیاستمداران، عملکرد آن ها را فقط در راستای اهداف و آرمان های خود می پسندند و سیاستمداران نیز بدون توجه به اهداف و کارویژه های آزادی خواهان، عملکرد آن ها را صرفا در جهت اهداف خود برمی تابند. این نگاه یک سویه از طرف این دو گروه، کم وبیش در مقاطعی از تاریخ تحولات سیاسی ایران، خود را به طور موثر نشان داده و به یکی از آسیب های جدی فرایند توسعه سیاسی در ایران تبدیل شده است. شناخت و ریشه یابی این آسیب می تواند از دامنه هزینه های سنگین عرصه سیاسی در ایران اعم از آزادیخواهی و سیاستمداری کاسته و تعامل مثبت بین کارگزاران این دو حوزه را به دنبال داشته باشد.

توسعه سیاسی, سیاست مدرن, دولت مدرن, سیاستمدار, جامعه مدنی