تاثیرپذیری ادبیات فارسی از فرهنگ اسلامی

پس از ترویج اسلام در ایران به لحاظ سازگار بودن تعالیم آن با روحیه ی ایرانیان، دین جدید در بین مردم جایگاه ویژه ای پیدا کرد. از جمله رهاوردهای ورود اسلام به ایران، تغییر در نظام فرهنگی جامعه بود. شاعران و نویسندگان با آگاهی از فرهنگ نوپدیدی که اسلام به ارمغان آورده بود به آفرینش آثاری همسو با تعالیم آن دست زدند. قرآن کتاب دینی و اعتقادنامه همه مسلمانان جهان است. قرآن شریف این کتاب حکمت و هدایت نظر به تعالی انسانها از خاک تا افلاک دارد و اساسا آمده است که آدمیزادگان را از مغاک شهوات پست حیوانی به اوج افلاک و سفرهای علوی و آسمانی برساند. با نگاهی گذرا به آثار و سروده های شاعران و سخنوران و نوشته های دبیران و مترسلان و نویسندگان و تاملات عارفان و اندیشه های حکیمان و فیلسوفان ایرانی مسلمان که از سرمایه های افتخارآمیز ما هستند، درمی یابیم که بسیاری از عبارات و تعبیرات و اشارات و استدلالهای آنان به اقتباس از این کتاب مبین و یا احادیث ائمه معصومین(ع) و یا الهام گرفته از آنهاست. خوشبختانه آثار اغلب کسانی که در حوزه ادبیات فارسی صاحب ناماند، شیعه مذهب اند یا به این مذهب گرایش دارند، کمابیش از آیات و احادیث تاثیر پذیرفته است. بهره گیری از کلام وحی و احادیث در آثار سخنوران فارسی زبان به نیمه های قرن سوم می رسد و از قرن ششم به بعد این بهره گیری شدت می گیرد و در قرن هفتم و هشتم به اوج خود می رسد. این بهره گیری یکی از ارکان فصاحت و بلاغت محسوب می شود. پژوهش حاضر تاملی است در تاثیر پذیری ادبیات فارسی از فرهنگ اسلامی می باشد.اصولا امروزه در حوزه تاریخ ادبی ایران اثری را نمیتوان یافت که متاثر از قرآن و حدیث نباشد.

کلیدواژه ها:

ادبیات فارسی ، قرآن ، حدیث ، فرهنگ اسلامی.