بررسی اثر محلول پاشی کیتوزان بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آویشن (Thymus vulgaris L.) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی کیتوزان بر ویژگی های مختلف فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی (پرولین، پروتئین، آنزیم های آنتی اکسیدان و درصد و عملکرد اسانس) و عملکرد ماده خشک آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه لاله زار، بردسیر، استان کرمان در سال ۱۳۹۸ به مرحله اجرا درآمد. تنش خشکی در چهار سطح (۳۵، ۵۰، ۶۵ و ۸۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس) و غلظت کیتوزان در پنج سطح (۰، ۰.۲، ۰.۵، ۱ و ۱.۵ گرم کیتوزان بر لیتر استیک اسید) به ترتیب به عنوان فاکتورهای اصلی و فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث افزایش معنی دار پرولین، آنزیم های آنتی اکسیدان و درصد و عملکرد اسانس و کاهش معنی دار عملکرد ماده خشک شد. با افزایش غلظت کیتوزان پرولین، آنزیم های آنتی اکسیدان، عملکرد ماده خشک و درصد اسانس افزایش معنی داری نشان دادند که منتج به افزایش معنی دار عملکرد اسانس به عنوان مهمترین شاخص کیفیت در گیاه آویشن باغی شد. پروتئین و آنزیم گایاکول پراکسیداز تحت تاثیر محلول پاشی کیتوزان قرار نگرفتند. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت های بالاتر کیتوزان (۱.۵ گرم کیتوزان بر لیتر استیک اسید) در رفع آسیب های ناشی از تنش خشکی و حصول عملکرد بالاتر نقش موثرتری داشتند.

کلیدواژه ها:

Thymus vulgaris L ، آنزیم های آنتی اکسیدان ، تخلیه رطوبت قابل دسترس ، پرولین ، درصد اسانس ، عملکرد اسانس