زمان تاخیر (time lag) و ضریب کاهش (decrement factor)، پارامترهای بسیار مهمی در تعیین ظرفیت ذخیره سازی انرژی مواد می باشند. در این مقاله، تاخیر زمانی و ضرایب کاهش برای مواد ساختمانی مختلف مورد استفاده در ایران، به طور تحلیلی تعیین شده است. برای این منظور، معادله ی گرمای گذرا با شرایط مرزی جابجایی(نوع سوم) وابسته به زمان، به صورت تحلیلی با کاربرد تابع گرین(green)، حل شده است. برای مدل سازی تغییرات دمای محیط خارج با تغییرات زمان در طی شبانه روز در سطح خارجی دیوار، از شرط مرزی پریدیک با نظر گرفتن شرایط اقلیمی شهر تهران استفاده شده است. در این تحقیق سعی شده است. که مصالح ساختمانی متداول در ایران مورد استفاده قرار گیرد. اثر لایه ی عایق گرمایی در دیوارهای ساندویچی معمول بر این پارامترها، نشان داده شده است. همچنین میزان گرمای مبادله شده در پیک دمای خارج، در طی شبانه روز محاسبه شده است و اثر لایه ی عایق در کاهش میزان گرمای مبادله شده بین محیط خارج و داخل نشان داده است. نتایج این تحقیق می تواند برای طراحی کاراتر ساختمان های غیر فعال خورشیدی و طراحی بهینه ی دیوارها و سایر زمینه های مرتبط مورد استفاده قرار گیرد که سبب کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست از طریق کاهش انتشار آلاینده هایی نظیر گاز کربن دی اکسید ناشی از کاهش مصرف انرژی، می شود.

تاخیر زمانی، ضریب کاهش، شرایط اقلیمی ایران، کاهش مصرف انرژی