استخراج کلاژن تیپ ۱ و تهیه داربست نانو فایبری به منظور استفاده در درمان بازساختی

درمان باز ساختی به عنوان یکی از مهمترین مباحث پژوهشی برای ایجاد ترمیمی در بدن، از ژن و سلول و به خصوص سلول های بنیادی برای جبران سلولهای از دست رفته بافتی استفاده می کند و همچنین از مهندسی بافت برای تولید بافت درآزمایشگاه و پیوند آن به جای بافت آسیب دیده بهره می برد. مواد زیستی (داربست های الیاف نانو) یک علم میان رشته ای است و آرزو دارد که مصنوعاتی را با ویژگی های خاص طراحی کند، یعنی با تقلید از محیط طبیعی که به طور موقت شکاف را پر کنید تا بافت احیا شود. و به عنوان راهنما برای رشد سلولها / بافت عمل می کند. با این هدف، بیوتکنولوژیست ها از اصول نانوتکنولوژی برای طراحی و ساخت داربستهایی استفاده میکنند که میتوانند جایگزین ماتریکس خارج سلولی طبیعی شوند تا سلول ها یا بافت های میزبان دوباره تولید شوند.در این مطالعه قصد داریم طراحی و ساخت داربست های نانو فیبری مبتنی بر پلیمر طبیعی کلاژن را با امید به فراهم ساختن محیطی برای کشت سلول های بنیادی بررسی نماییم. در این مطالعه پلیمرهای طبیعی و یا سنتتیک زیست تخریب پذیر جهت تهیه ماتریس نانوفایبری بکار گرفته می شوند. برای مطالعه مورفولوژی و ضخامت نانوفیبرها میکروسکوپ الکترونی روبشی FE-SEM مورد استفاده قرار میگیرد.و در نهایت پیکربندی دید شیمیایی داربست حاوی سیلیبینین از طریق FTIR بدست خواهدآمد. در این مطالعه آشکار گردید که این نانوالیاف دارای موروفولورژی یکنواخت، تصادفی با سطوح تا حدودی صاف بصورت یک شبکه در هم تنیده می باشندو همچنین نتایج حاصله زیست سازگاری بالای این نانوساختارها را برای بهبود چسبندگی و تکثیر سلولی تایید نمودند.

کلیدواژه ها:

کلاژن ، الکتروریسی ، داربست زیستی ، طیف سنجی مادون قرمز ، پلی کاپرولاکتان