ارزیابی برنامه ریزی بیان ژن در برآورد تبخیر و تعرق مرجع روزانه در ایستگاه بم

فرایند تبخیر و تعرق یکی از مهمترین مولفه های توازن انرژی و آب به ویژه در مناطق خشک و نیمهخشک است که تعیین دقیق آن در مطالعات هیدرولوژی، هواشناسی، کشاورزی و طراحی سیستمهای آبیاری و زهکشی ضروری است. هدف از انجام این پژوهش، انتخاب بهترین ترکیب ورودی در تخمین تبخیر و تعرق مرجع روزانه با استفاده از روش برنامه ریزی بیان ژن((GEP و مقایسه آن با تبخیر و تعرق مرجع فائو پنمن مانتیث به عنوان روش استاندارد در ایستگاه بم است. به همین منظور از پارامترهای هواشناسی میانگین دما، سرعت باد، میانگین رطوبت و تابش خورشیدی ایستگاه سینوپتیک بم به مدت ۶ سال از ۱۳۹۲تا ۱۳۹۷ به صورت روزانه استفاده گردیده و مقادیر تبخیر و تعرق مرجع روزانه به روش فائو پنمن مانتیث محاسبه شد. نتایج نشان داد مدل GEP۲ با پارامتر های میانگین دما، سرعت باد و تابش خورشیدی با دارا بودنR۲=۰,۹۶۶۰ ، RMSE= ۰,۴۴۱۷ و مدل GEP۴ با پارامتر های میانگین دما، سرعت باد، میانگین رطوبت نسبی و تابش خورشیدی با مقادیر R۲=۰,۹۶۱۹ ، RMSE=۰,۴۷۴۴ بهترین دقت را در بین سایر مدل ها داشتند.

کلیدواژه ها:

ایستگاه بم ، برنامه ریزی بیان ژن ، تبخیر و تعرق مرجع ، فائو پنمن مانتیث ، GEP