استفاده از تکنیک گیاه پالایی برای اصلاح خاکهای شور و شور- سدیمی ( گیاهان دارای خواص دارویی )

نزدیک به یک سوم سطح کره زمین در مناطق خشک و نیمه خشک واقع شده و هر ساله وسعتی بالغ بر شش میلیون هکتار از اراضی مجاور مناطق خشک و نیمه خشک در اثر شور شدن و بیابانی شدن به بیابان تبدیل شده و پتانسیل تولید خود را از دست میدهند. شور و سدیمی شدن خاک از جنبه های مهم تخریب اراضی در مناطق خشک و نیمه خشک میباشد. توجه به مدیریت مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست برای اصلاح این خاکها امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. رایج ترین راهکارها برای اصلاح این دسته از خاکها عبارتند از اصلاح و شستشو توسط آبیاری و زهکشی (اصلاح شیمیایی) و استفاده از گیاهان مقاوم به شوری (اصلاح بیولوژیک و یا گیاه پالایی). از آنجاییکه استفاده از مواد اصلاح کننده شیمیایی برای کاربران مقرون به صرفه نیست استفاده از گیاهان (گیاه پالایی) برای اصلاح این دسته از خاکها تحت تحقیق و بررسی قرار گرفت و نتایج حاصل نشان داد که گونه های گیاهی اتخاذ شده با داشتن سیستم ریشه ای متفاوت باعث افزایش مقدار انحلال کانی کلسیت و آزاد شدن کلسیم در فاز محلول و جایگزینی با سدیم تبادلی میشوند.[۱۹] گونه های گیاهی متعددی یافت شده اند که علاوه بر اهمیت حفاظتی و دارویی توانایی اصلاح خاکهای شور و سدیمی را نیز دارا هستند که از جمله آنها میتوان به گل گاوزبان، اشنان، آتریپلکس، سیاه شور، کهورک، گلرنگ و اسطوخودوس اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

گیاهان مقاوم به شوری ، اصلاح خاک ، گیاه پالایی ، گیاهان دارویی