اخلاق و آداب گفتگوی سازنده از منظر قرآن و روایات

باب گفتگو و استدلال در جهان آفرینش، پیش از خلقت آدمی آغاز شده و خداوند درباره آدم با فرشتگان هنگامی گفتگو می کند که خلقت او هنوز به پایان نرسیده بود. به دنبال اعلام خداوند درخصوص خلقت آدمی و جانشینی او بحث و گفتگو در بین فرشتگان آغاز می گردد واز خداوند حکمت خلقت و جعل آدمی را جویا می شوند و از این رو سخن گفتن و مناظره در بین افراد بشر نیز ادامه می یابد. لذا با توجه به احساس نیاز جامعه امروز برای فهم یکدیگر و رسیدن به تعامل و هم اندیشی، این مقاله در مقام آن است که اخلاق و آداب گفتگوی سازنده را از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه بررسی کند. در این تحقیق بخشی از اخلاق و آداب گفتگوی سازنده که زمینه تفاهم بهتر را فراهم می کند و ما را از لغزش های احتمالی ایمن خواهد ساخت، به روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد و نتیجه آنکه: برخی از مهم ترین آداب گفتگوی سازنده شامل: ادب و احترام متقابل،رازداری، اخلاق و رعایت تقوای الهی، استماع نیک، پرهیز از دشنام، پرهیز از انتقاد گزنده و.. و برخی از مهم ترین آفات یک گفتگو شامل: تعصب و تقلید کوکورانه، پیروی از حدس و گمان، پیروی از هوای نفس، خشم و غضب، پرگویی و ستایش افراطی مخاطب ذکر گردید.

کلیدواژه ها:

گفتگو ، آداب ، مناظره ، گفتگوی سازنده