اثر سطوح مختلف پپتیدهای کنجاله سویا بر عملکرد، ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی

هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح مختلف پپتیدهای کنجاله سویا بر افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراکی، مصرف خوراک، ریخت­ شناسی روده و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه­ های گوشتی بود. ۲۸۰ قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۷ تیمار و ۴ تکرار و ۱۰ قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجه ­های گوشتی با  ۱۰۰ گرم آنتی بیوتیک آویلامایسین، صفر (شاهد)، ۱۵۰، ۲۰۰، ۲۵۰، ۳۰۰ و ۳۵۰ میلی­ گرم در کیلوگرم پپتیدهای استخراج شده از کنجاله سویا به مدت ۴۲ روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که گروه تغذیه شده با ۳۵۰ میلی­گرم پپتید افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی بهتری نسبت به سایر گروه های آزمایشی دارا بود (۰۵/۰p<). ارتفاع پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع به عمق کریپت در دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم جوجه­ های تغذیه شده با ۳۵۰ میلی­ گرم پپتید در مقایسه با سایر گروه ­های آزمایشی افزایش یافت (۰۵/۰p<). همچنین افزودن ۳۵۰ میلی ­گرم پپتید تعداد باکتری­ های کلی فرم و اشریشیاکلی را در ایلئوم کاهش و تعداد لاکتو باسیلوس­ های را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد (۰۵/۰p<). به ­طور­کلی استفاده از ۳۵۰ میلی­ گرم پپتید در جیره جوجه­ های گوشتی سبب بهبود عملکرد، افزایش ارتفاع پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع به عمق کریپت در دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم و افزایش تعداد لاکتوباسیلوس ­های ایلئوم در مقایسه با تیمار شاهد شد.  

کلیدواژه ها:

Broiler ، Intestinal microbial population ، Performance ، Soybean meal peptides ، Villus height ، پپتید کنجاله سویا ، عملکرد ، جمعیت میکروبی ، ارتفاع پرز ، جوجه گوشتی