تاثیر تغذیه جنینی ال-کارنیتین و عصاره مرزه خوزستانی بر قابلیت جوجه درآوری، وزن تولد و شاخص های رشد جوجه های گو شتی

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تغذیه جنینی ال-کارنیتین و عصاره مرزه خوزستانی بر قابلیت جوجه درآوری و شاخصهای رشد جوجه های گوشتی پس از تفریخ انجام شد. برای انجام تحقیق ۵۶۰ عدد تخم مرغ نطفه دار سویه راس ۳۰۸ (سن مرغ های مادر ۳۶ هفته و میانگین وزن تخم مرغ ها ۳۰/۶۴ گرم) در قالب هفت تیمار، چهار تکرار و تعداد ۲۰ عدد تخم مرغ در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون تزریق)، تزریق خشک، تزریق سرم فیزیولوژی (نیم میلی لیتر)، تزریق درون تخم مرغی ال-کارنیتین (۲۰ و ۳۰ میلی گرم) و تزریق درون تخم مرغی عصاره مرزه (۱۰ و ۲۰ میلی گرم) بود. تزریق در روز ۱۷ جوجه کشی در کیسه هوایی با استفاده از سرنگ انسولین انجام شد. بیشترین درصد جوجه درآوری با تزریق ۳۰ میلی گرم ال-کارنیتین و در گروه شاهد (بدون تزریق) مشاهده شد و کمترین درصد جوجه درآوری در تخم مرغ های تزریق شده با ۲۰ میلی گرم عصاره مرزه بدست آمد (۰۵/۰>p). تزریق ۲۰ میلی گرم ال-کارنیتین در دوره جوجه کشی سبب افزایش وزن تولد جوجه ها شد و کمترین وزن تولد در جوجه های تفریخ شده از تخم مرغ های تحت تزریق با ۲۰ میلی گرم عصاره مرزه بدست آمد (۰۵/۰>p). در کل دوره پرورش بیشترین افزایش وزن روزانه با استفاده از تغذیه جنینی ۳۰ میلی گرم ال-کارنیتین حاصل شد (۰۵/۰p<). تزریق ۳۰ میلی گرم ال-کارنیتین به تخم مرغ های نطفه دار سبب بهبود معنی دار ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش شد (۰۵/۰p<). بطور کلی بر مبنای نتایج مشاهده شده می توان بیان کرد که تغذیه جنینی جوجه های گوشتی با ال-کارنیتین در مقایسه با عصاره مرزه خوزستانی سبب بهبود قابلیت جوجه درآوری، وزن پس از هچ و ضریب تبدیل غذایی در طی دوره پرورش می شود.

کلیدواژه ها:

Broiler ، Incubation ، In ovo feeding ، L-carnitine ، Satureja khuzistanica ، ال-کارنیتین ، تغذیه جنینی ، جوجه کشی ، جوجه گوشتی ، مرزه خوزستانی