تاثیر افزودن آب پنیر و لاکتوباسیلوس بوکنری به سیلاژ یونجه روی تولید گاز و تجزیه پذیری آزمایشگاهی

     سیلو کردن یونجه به دلیل داشتن محدودیت­هایی مثل غلظت پایین کربوهیدارت محلول در آب و ظرفیت بافری بالا مشکل است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزودن سطوح مختلف آب پنیر تازه و افزودنی باکتریایی به علوفه یونجه قبل از تهیه سیلاژ روی فراسنجه های تولید گاز و تجزیه ­پذیری آزمایشگاهی بود. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح متفاوت صفر ۳۰، ۶۰ و ۹۰ گرم آب پنیر تازه با و بدون افزودن باکتریایی (cfu ۱۰۸×۳ به ­ازای هر گرم وزن تر یونجه) به علوفه یونجه بود. گاز تولیدی در ساعات ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۲، ۱۶، ۲۴، ۳۶، ۴۸، ۷۲، ۹۶ و ۱۲۰ ساعت بعد از عمل انکوباسیون اندازه­ گیری شد. داده ­های حاصل از این آزمایش با روش فاکتوریل ۲ × ۴ در قالب طرح آماری کاملا تصادفی تجزیه و تحلیل شدند. در پایان ۱۲۰ ساعت بیشترین حجم گاز تولیدی مربوط به تیمار یونجه همراه با ۹۰ گرم آب پنیر تازه و افزودنی باکتریایی و کمترین آن مربوط به تیمار یونجه پلاسیده همراه با افزودنی باکتریایی بود (به ­ترتیب ۹۳/۱۴۷و ۵۴/۱۳۳ میلی­ لیتر به ­ازای گرم ماده خشک). افزودن آب پنیر تازه به ­همراه افزودنی باکتریایی در ۳ سطح مختلف در ساعات ۲، ۴ و ۲۴ انکوباسیون افزایش معنی­ داری در تجزیه ­پذیری ماده خشک نسبت به تیمار شاهد را داشت (۰۵/۰p<). افزودن آب پنیر تازه در سه سطح مختلف ۳۰، ۶۰ و ۹۰ گرم آب پنیر تازه، سبب افزایش بخش سریع تجزیه­ شونده ماده خشک نسبت به تیمار شاهد شد (۰۵/۰p<). پس از ۲۴ ساعت انکوباسیون، آب پنیر به ­همراه افزودنی باکتریایی سبب افزایش میزان تجزیه ­پذیری پروتئین خام (۸۸/۴۳%) نسبت به تیمار شاهد شد (۰۵/۰p<). نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن آب پنیر در سطوح مختلف سبب افزایش در بخش­ های با تجزیه­ پذیری سریع، تجزیه­ پذیری آهسته و تجزیه ­پذیری  موثر ماده خشک شد.

کلیدواژه ها:

Alfalfa Silage ، Bacterial Additive ، Degradability ، Whey ، آب پنیر تازه ، افزودنی باکتریایی ، تجزیه پذیری ، سیلاژ یونجه