بررسی ارزش تغذیه ای بقایای باقلای عمل آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش های برون تنی و تکنیک کیسه های نایلونی
عنوان مقاله: بررسی ارزش تغذیه ای بقایای باقلای عمل آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش های برون تنی و تکنیک کیسه های نایلونی
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-10-26_003
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-10-26_003
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
آذین علایی - Gonbad Kavous University
فرزاد قنبری - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
جواد بیات کوهسار - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
فریبا فریور - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
خلاصه مقاله:
آذین علایی - Gonbad Kavous University
فرزاد قنبری - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
جواد بیات کوهسار - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
فریبا فریور - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
این پژوهش به منظور بررسی ارزش تغذیه ای بقایای باقلای عمل آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش های برونتنی و تکنیک کیسه های نایلونی انجام شد. تیمارها شامل بقایای باقلای عمل آوری نشده (شاهد) و عمل آوری شده با آب (۵/۲ لیتر به ازای هر کیلوگرم ماده خشک)، اکسید کلسیم (۱۶۰ گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک)، پراکسید هیدروژن (۵۷ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم ماده خشک) و هیدروکسید سدیم (۵۰ گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک) بودند. ترکیب شیمیایی نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد تعیین شد. آزمایش تجزیه پذیری شکمبه ای با استفاده از تکنیک کیسه های نایلونی انجام شد. قابلیت هضم برونتنی نمونه ها با استفاده از روش کشت بسته تعیین شد. عمل آوری بر ترکیب شیمیایی بقایای باقلا موثر بود. بهجز آب، سایر تیمارها باعث افزایش خاکستر و کاهش ماده آلی شدند (۰۰۰۱/۰p=). تیمار اکسید کلسیم بیشترین تاثیر را بر صفات مورد اشاره داشت. مقدار پروتئین خام در همه تیمارها کاهش یافت (۰۰۰۱/۰p=). کمترین مقدار در تیمارهای اکسید کلسیم و هیدروکسید سدیم مشاهده شد. مقدار الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در تیمارهای اکسید کلسیم و پراکسید هیدروژن بیشتر از سایر تیمارها بود (۰۰۱۷/۰p=). به جز اکسید کلسیم و آب، سایر تیمارها باعث افزایش تجزیه پذیری موثر در نرخ های عبور ۲، ۵ و ۸ درصد در ساعت در بقایای باقلا شدند (۰۰۰۱/۰p<). تیمار پراکسید هیدروژن بیشترین تاثیر را در افزایش مقدار تجزیه پذیری موثر داشت. تیمار هیدروکسید سدیم مقدار قابلیت هضم ماده خشک (۰۰۰۱/۰p=) و ماده آلی (۰۰۲۹/۰p=) را افزایش داد. همچنین تیمارهای اکسید کلسیم و پراکسید هیدروژن باعث افزایش بازده تولید میکروبی شدند (۰۰۱۶/۰p=). به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تیمارهای هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن بیشترین تاثیر را در بهبود ارزش تغذیه ای بقایای باقلا داشتند.
کلمات کلیدی: Processing, Chemical Compounds, Digestibility, Ruminal Degradability, Vicia Faba Residues, عمل آوری, ترکیبات شیمیایی, قابلیت هضم, تجزیه پذیری شکمبه ای, بقایای باقلا
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1274976/