مطالعه ایمونوهیستوشیمی تاثیرات نانوسلنیوم بر مارکر مولکولی NANOG NANOG سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در بیضه خروس های گله مرغ مادر گوشتی

با افزایش سن خروس مقدار منی و تعداد اسپرماتوزوآ و توانایی باروری آنها کاهش مییابد. سلنیوم میتواند بر اسپرماتوژنز و باروری تاثیرگذار باشد و نانو سلنیوم به دلیل دارا بودن ویژگیهای جدید مورد توجه قرار گرفته است. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه تاثیر دوزهای مختلف نانوسلنیوم بر روی مارکر نانوگ NANOG و میزان تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در بیضه خروس های گله مرغ مادر گوشتی و مقایسه آن با سلنیت سدیم بود. تعداد ۳۰ قطعه خروس گله مرغ مادر گوشتی سویه آربورآکرز در سن ۴۰ هفتگی به صورت تصادفی به ۵ گروه تقسیم شدند. هر کدام شامل ۳ تکرار و ۲ پرنده در هر تکرار بود. گروه کنترل، جیره پایه استاندارد را دریافت کرد. گروه تیمار ۱ و۲و و۴ به ترتیب از جیره پایه به همراه ۰/۳ میلیگرم سلنیت سدیم و ۰/۱۵، ۰/۳، ۰/۶ میلیگرم نانوسلنیوم در کیلوگرم جیره تغذیه نمودند. این تحقیق به مدت ۵ هفته که شامل یک هفته آداپتاسیون و ۴ هفته تیمار بود. نمونه برداری از بیضه در پایان هفته پنجم از تمام گروه ها انجام و بوسیله روش ایمونوهیستوشیمی جهت بررسی مارکر هدف، میزان تکثیر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در همه تیمارها سلنیوم تعداد سلول های با واکنش مثبت برای پروتئین هدف در یک میلیمتر مربع از بافت را در سطح معنیداری افزایش داده است که بیشترین تعداد در تیمار چهارم بوده و در رتبه های بعدی به ترتیب تیمارهای ۳ و ۲ و نهایتا سدیم سلنیت قرار داشتند که بین تیمارها در مواردی تفاوت معنیدار بود.

کلیدواژه ها:

باروری ، سلول های بنیادی اسپرماتوگونی ، مرغ مادر گوشتی ، نانوسلنیوم NANOG