سیده نسیم میربهاری - دپارتمان بیوتکنولوژی، پژوهشگاه رویان، تهران، ایران
مرجان زرگرنژاد، - دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، ایران
رحیم احمدی - دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، ایران

هدف: در این مطالعه تجربی رده ی سلولی توموری SW۴۸۰ تحت تیمار با غلظت های ۱۵،۶۲،۳۱،۲۵،۶۲،۵،۱۲۵،۲۵۰ و ۵۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر نانوذرات روی به مدت ۲۴ ساعت تیمار شدند و اثر سمیت سلولی آن با کمک تست MTT بررسی شد. روش: با افزایش دوز نانوذرات روی میزان زنده مانی رده ی سلولی توموری SW۴۸۰ کاهش یافته و در دوز ۵۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر به بیشترین میزان خود می رسد P<۰.۰۰۱ نتیجه تحقیق: مطالعه حاضر نشان می دهد که احتمالا نانوذرات روی با کاهش درصد زنده مانی سلول های توموری از طریق مکانیسم هایی نظیر افزایش بیان ژن های القاکننده آپوپتوز مانند Bad و Bax و کاهش ژن ضدآپوپتوز Bcl-۲ ، القای آپوپتوز از طریق فعالسازی مسیر ROS و نهایتا کاهش بیان ژن سوروایوین میتواند باعث عدم رشد سلول های تومور و به تبع آن اثرات ضد توموری را اعمال کند.

سلول های SW۴۸۰، سرطان کولورکتال، نانوذره روی