اثربخشی مدیریت منابع انسانی پایدار بر رضایت شغلی و عملکرد کارمندان با توجه به نقش متغیرمیانجی تعهد سازمانی در هتل های شهر تهران

اهمیت منابع انسانی پایدار و نقش منحصر به فرد آن در ویژگی های استراتژیک بودن آن می باشد. بنابراین، امروزه رویکردهای نوین به سمت مدیریت منابع انسانی بر این نکته تاکید دارند که منابع انسانی باید با رویکردی پایدار، مدیریت شوند. مدیریت منابع انسانی پایدار استراتژی مناسبی برای مدیریت منابع انسانی بوده و شیوه های دستیابی به اهداف اجتماعی و رویکرد پایدار در منابع انسانی را فراروی شرکت ها قرار می دهد. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان هتل های پنج ستاره شهر تهران می باشد که تعداد افراد مشغول به خدمت در این هتل ها ۹۸۰ نفر در نیمه اول سال ۱۳۹۶ می باشند به منظور تعیین دقیق تر حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده کرده ایم. با توجه به حجم جامعه (۹۸۰=N) و در سطح اطمینان ۹۵ درصد با مقدار متغیر نرمال واحد استاندارد برابر ۱٫۹۶ و با در نظر گرفتن نسبت موفقیت ۵۰درصد و مقدار ۵درصد خطای مجاز عدد ۲۷۶ نفر برای حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری نیز تصادفی ساده می باشد. جهت جمع آوری اطلاعات در رابطه با متغیر مستقل مدیریت منابع انسانی پایدار از پرسشنامه اینهرت (۲۰۰۹)، سنجش متغیر وابسته تعهد سازمانی از پرسشنامه مایر و آلن (۱۹۹۱) ،سنجش متغیر وابسته رضایت شغلی از پرسشنامه ویس و همکاران (۱۹۶۷) و سنجش متغیر وابسته عملکرد کارکنان از پرسشنامه عملکرد کارکنان توسط استیفن (۲۰۰۵) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش معادلات ساختاری و تحلیل عامل تاییدی به اندازه گیری مدل و آزمون فرضیه های تحقیق پرداختیم و در نهایت مشخص گردید که منابع انسانی پایدار بر رضایت شغلی کارمندان تاثیر معناداری نداشته اما با حضور متغیر میانجی تعهد سازمانی یک تاثیر معنادار را شاهد می باشیم. همچنین منابع انسانی پایدار بر عملکرد کارکنان دارای تاثیر معناداری بوده اما با وجود نقش میانجی تعهد سازمانی این تاثیر دیگر معنادار نمی باشد و تعهد سازمانی بر رضایت شغلی تاثیر معنادار داشته و فرضیه مورد نظر تایید گردیده و تعهد نتوانسته تاثیر معناداری بر عملکرد کارکنان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی پایدار ، رضایت شغلی ، عملکرد کارکنان ، تعهد سازمانی ، هتل های شهر تهران