بررسی عوامل جمعیت شناختی و خانوادگی موثر در بروز کودک آزاری در شهر اصفهان

هدف این تحقیق بررسی میزان کودک آزاری به تفکیک جنس، سن، نوع آزار جسمی، جنسی، روانی، اجتماعی و مسامحه و غفلت، هم­چنین بررسی تاثیر عوامل اعتیاد والدین و میزان تحصیلات آنان بر پدیده کودک آزاری است. بدین منظور اطلاعات مذکور از کلیه گزارش­های تلفنی که در سال ۱۳۸۴ در زمینه کودک آزاری با خط تلفن کودک سازمان بهزیستی استان اصفهان برقرار شده بود، استخراج گردید و با استفاده از نرم­افزار SPSS و آزمون خی­دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که فراوانی کودک آزاری در دختران و پسران تفاوت معنا­داری ندارد. فراوانی کودک آزاری روانی عاطفی نسبت به دیگر انواع آزار، به­طور معناداری بیشتر است (۰۵/۰P<). گروه سنی ۱۰- ۵ سال از بیشترین فراوانی کودک آزاری برخوردار است (۰۵/۰P<). تحصیلات پایین والدین در بروز کودک آزاری موثر بوده، فراوانی کودک آزاری در والدین بیسواد وکم سواد به­طور معنی­داری بیش از والدین تحصیل­کرده بود (۰۵/۰P<). نتایج پژوهش حاضر بر آموزش عمومی والدین، در سطح جامعه در زمینه حقوق کودکان، خصوصا در مورد نیازهای عاطفی آنها و توجه ویژه به کودکان سنین ۱۰- ۵  سال تاکید دارد.