شناخت عوامل تاثیرگذار روانشناسی محیط در مسکن

روانشناسی محیط در برگیرنده رفتار و دانش دو سویه میان انسان و محیط کالبدی پیرامون او می باشد. این دانش به عنوان شاخه ای از روانشناسی و زیرمجموعه ای از علوم رفتاری، به مطالعه رفتارهای انسان در رابطه با سکونتگاه و محیط های کالبدی پیرامون انسان می پردازد. سال های زیاد و متمادی است که واژه ی مسکن، تنها به معنای ایجاد مامن و سرپناهی برای جلو گیری از گزند مخاطرات طبیعی و محیطی نمی باشد. واژه ی سکونت با مفهومی بیش از قرار گرفتن سقفی بر بالای سر و به زیر پا در آوردن چند متر مربعی زمین بکار می آید. به طوریکه شرط لازم برای داشتن یک معماری خوب و رسیدن به مکان هایی زنده و جاودانه، شناخت اصول روانشناسی محیط در مسکن است. بنابراین معماران علاوه بر اینکه باید ویژگی های آن نوع از زندگی که قرار است در آن مکان رخ دهد را بشناسند، باید به تصوری از زندگی بهتر در آن مکان نیز واقف باشند. دانش روان شناسی محیطی به بررسی تاثیر مثبت یا منفی محیط مصنوع بر رفتار انسانها و یا بالعکس می پردازد. این پژوهش به دنبال مشخص کردن عوامل تاثیرگذار موضوع روانشناسی محیط در مسکن می باشد. ساختار مورد استفاده در این پژوهش به صورت تحلیلی-توصیفی و همچنین روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانه-اسنادی می باشد.درنهایت در این پژوهش عوامل تاثیرگذار روانشناسی محیط بر مسکن که سبب بهبود کالبد داخلی و خارجی آن می شود مشخص می شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، مسکن ، نظریه ، گیفورد