فریبا کلانترزاده - کارشناسی ارشد الهیات ، دانشگاه پیام نور، مرکز قم

این پژوهش به بررسی توحید عملی در نگاه علامه پرداخته است. در نگاه ایشان وجود حقیقتی اصیلو ثابت است که از صرافت، بساطت و اطلاق تام برخوردار است. نه جز دارد نه ثانی میپذیرد و نه غیریدر مقابل او تحقق دارد، چراکه غیر از وجود حق تعالی، هر وجودی از سنخ وجود رابط است. علامه قایلبه فطری بودن توحید می باشد. روش علامه در اثبات توحید روشی فلسفی - عرفانی - قرآنی است. ازنگاه علامه طباطبایی، مسئله توحید، تنها در قضیه «خدا هست» خلاصه نمی شود؛ بلکه توحید، یک جهانبینی است؛ یک نگرش جامع به هستی و هستی شناسی عمیق است. اعتقاد به توحید، از حد یکمفهوم ذهنی فراتر می رود و تمامی زندگی و سراسر هستی را تحت پوشش قرار می دهد به طوریکهفرد موحد، در بینش، رفتار و کنش، در اعتقاد و عمل، «توحیدی» می اندیشد و عمل می کند و سراسر زندگی او حضور توحید است. از دیدگاه علامه طباطبایی توحید، امری فطری است. همچنین ایشان در این زمینه به روایاتی که بیانگر این حقیقت هستند استشهاد می کند. در این راستا پژوهش حاضردر تلاش است تا به بررسی جلوههای توحید عملی در قران با تاکید بر تفسیر المیزان پرداختهبدین صورت که مراتب توحید عملی در قرآن و نیز شاخصه های توحید عملی را بیان نموده و درنهایتدر این پژوهش سعی شده است تبیین علامه طباطبایی در تفسیر المیزان را از توحید عملی مشخص نماید.

توحید، علامه طباطبایی، توحید عبادی، توحید عملی