عبدالرحمن باقرزاده - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه مازندران
زینب السادات حسینی - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه مازندران

چکیده حدیث غدیر خم از مهم ترین اسناد شیعه در اثبات ولایت امام علی۷ است. به رغم تواتر و دلالت صریح آن بر امامت، یکی از دلایل مخالفان امامت و ولایت بلافصل حضرت علی۷، ادعای استشهادنکردن ایشان به حدیث مزبور است. از آنجا که بیشتر دوران امامت ظاهری ایشان در کوفه سپری شد و یکی از میدانگاه های معروف کوفه به گاه ایراد خطبه، رحبه بود، این مقاله یکی از مناشده های امام۷ را در این میدان، به روش توصیفی تحلیلی با رویکرد کتاب خانه ای بررسی کرد و به این نتایج دست یافت که ایشان در رحبه به حدیث غدیر استشهاد کرده که حدود ۳۰ نفر از اصحاب پیامبر۹، برخی به صراحت و فی المجلس شهادت داده و برخی بعدها به آن اذعان کردند. از شواهد به دست می آید که مناشده مزبور، علاوه بر روایت شدن از طریق صحابه، تواتر معنوی نیز دارد؛ و از قراین، از جمله اینکه مناشده پس از جنگ جمل و تردید در اطاعت از امام۷ رخ داده و حضرت۷ با شدت با منکران برخورد کرده و نیز از ابتلای برخی به بیماری و سپس اقرار آنان به حدیث، برمی آید که منظور از حدیث غدیر امامت و ولایت است نه صرف محبت و دوستی

امام علی(ع), مناشده, رحبه, استشهاد, غدیر خم, صحابه