نازیلا خائف - کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز
فاطمه انجوی موسوی - کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز
رفعت السادات بدیهی - کارشناسی ارشد شیمی معدنی

گونه استبرق (Calotropis  procer) یک درختچه دائمی سازگار با مناطق خشک است که به طور وسیعی در عملیات احیاء مناطق بیابانی مورد استفاده قرار می­گیرد. بذر استبرق در شرایط طبیعی از جوانه­ زنی کمی برخوردار است. جوانه ­زنی بذر و استقرار گیاهچه یک مرحله بحرانی برای بقای گیاه می­باشد. به منظور بررسی تاثیر عامل شوری بر جوانه­زنی بذر استبرق، آزمایش جوانه­زنی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل درچهار تکرار انجام شد، که در آن عامل شوری (دو نمک کلرید سدیم و کلرید کلسیم به نسبت ۵ به ۱)  در پنج سطح (صفر، ۰/۰۱- ، ۰/۰۵- ، ۰/۱ - ، ۰/۱۵-  مگا پاسکال) بود و در سطوح بدون پیش تیمار و با پیش تیمار آزمایش گردید. شوری (کلرید سدیم) تاثیر بسیار معنی­داری بر درصد جوانه­زنی داشت. با افزایش شوری، درصد و سرعت جوانه­ زنی و طول گیاهچه کاهش یافت. درصد جوانه ­زنی بذر استبرق در سطح شاهد بدون نمک ۹۹ درصد و در سطح شوری ۰/۰۱- مگا پاسکال ۸۰ درصد و در سطح شوری ۰/۰۵- مگا پاسکال ۵۵ درصد بود و با افزایش نمک به تدریج درسطح شوری ۰/۱-  و ۰/۱۵- مگا پاسکال به صفر رسید. پیش تیمار با کلرید سدیم و کلرید کلسیم (۰/۱-  مگا پاسکال) در مدت چهار روز تاثیر بسیار معنی ­داری بر درصد جوانه ­زنی داشت. پیش تیمار مخصوصا در ۰/۰۵- مگاپاسکال سرعت جوانه­ زنی و طول گیاهچه را افزایش داد، اما با کاهش پتانسیل اسمزی کلیه صفات جوانه ­زنی کاهش یافت.

کلرید سدیم, کلرید کلسیم, پیش تیمار, وزن خشک گیاهچه