نقد و بررسی سندی و متنی روایات اسباب نزول سوره های نبا تا فجر

در جوامع روایی و کتب تفسیری و اسباب نزول، برای بسیاری از آیات و سوره ها، سبب نزول گزارش شده است. اما از آن جا که تمام روایات اسباب به صحت نپیوسته است، محققان را بر آن داشته تا به ارزیابی سند و محتوای آنها همت گمارند. ۱۲ سوره اول جزء ۳۰ قرآن آکنده از روایات اسباب نزول می باشد که تاکنون تحقیقی بایسته و شایسته در زمینه ارزیابی سند و محتوای آنها انجام نشده است. در این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی تمامی روایات این بخش را - که ذیل ۹ سوره، روایت اسباب نزول گزارش شده بود - گردآوری شده و از هر دو جنبه سند و متن مورد نقد و بررسی قرار گرفت. در بررسی ها مشخص گردید که روایات از جهت سند به دلیل یک یا چند اشکال رجالی یا درایه ای همچون: ارسال و انقطاع سند، راویان ضعیف، عدم استناد روایت به صحابی شاهد نزول؛ ضعیف می باشند و از جهت متن نیز - جز روایت امام صادق(ع) ذیل سوره عبس - به دلیل یک یا چند اشکال محتوایی مانند: عدم صراحت تعبیر راوی برای بیان سبب نزول، ناسازگاری با سیاق سوره، عدم مطابقت با دیگر آیات قرآن، مخالف بودن با روایات ترتیب نزول، عدم سازگاری با تاریخ قطعی، عدم تاخر نزول آیات با واقعه، همزمان نبودن قصه با نزول آیات، مهم نبودن قصه، ناسازگاری با جایگاه پیامبر(ص)، وجود اضطراب و اختلاف روایات ذیل یک سوره، مخدوش می باشند. در نهایت با فرض صحت این گزارش ها حداکثر می توان گفت اغلب آنها اجتهاد و تطبیق راوی بر آیات قرآن می باشد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، روایات ، اسباب نزول جزء ۳۰ ، سند شناسی ، نقد محتوایی