تاثیر اسید جیبرلیک و کینتین بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی در دو رقم عدس تحت تنش شوری

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 140

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SJOAP-11-42_006

تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1400

چکیده مقاله:

هدف: هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر دو تنظیم کننده رشد گیاهی (اسید جیبرلیک و کینتین) بر جوانه زنی بذر و رشد اولیه گیاهچه ها و تحمل شوری در دو رقم کیمیا و محلی شیروان است.مواد و روش ها: دو آزمایش جداگانه برای بررسی پاسخ ژنوتیپ های مختلف عدس به تنش شوری اعمال شده با نمک (Nacl) تحت تیمارهای مختلف از تنظیم کننده های رشد اسید جیبرلیک (GA۳) و کینتین انجام شد. در هر کدام از این آزمایش ها ۳۲ تیمار در سه تکرار بررسی گردید. آزمایش اول به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور، ژنوتیپ (محلی و کیمیا)، شوری (۰، ۶۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ میلی مول) و اسید جیبرلیک (۰، ۲، ۴ و ۶ میلی گرم در لیتر) انجام شد. آزمایش دوم نیز به همین صورت با سه فاکتور، ژنوتیپ (محلی و کیمیا)، شوری (۰، ۶۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ میلی مول) و کینتین (۰، ۲، ۴ و ۶ میلی گرم در لیتر) انجام شد. در شرایط کاملا سترون، تعداد ۳۵ بذر به هر واحد آزمایشی (پتری دیش ۹ سانتیمتری) اختصاص یافت و با تیمارهای مختلف، فوق الذکر آبیاری شد. هر کدام از آزمایش های فوق با ۹۸ پتری دیش انجام شد و کل دو آزمایش شامل ۱۹۶ پتری دیش بود. پس از آن ظروف به اتاق رشد انتقال یافت و در دمای °C۱±۲۵ و فتوپریود ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی نگهداری شد.نتایج: ژنوتیپ کیمیا بیشترین میانگین را در بررسی صفات (وزن خشک، ریشه چه به ساقه چه، طول ریشه چه، طول کل گیاهچه و درصد جوانه زنی) به خود اختصاص داده است و بهترین ژنوتیپ از نظر حداکثر میانگین در بررسی صفات (محتوای نسبی آب، محتوای آب بافتی، طول ساقه چه، تعداد ریشه چه و درصد جوانه زنی) مربوط به ژنوتیپ ایلام می باشد.نتیجه گیری: آنالیز آماری صفات بررسی شده در مرحله جوانه زنی و رشد گیاهچه ها نشان داد که شوری منجر به کاهش میزان سرعت جوانه زنی و رشد گیاهچه ها در هر دو رقم گردید. اثرات بازدارنده نمک در رشد گیاهچه های رقم محلی شیروان به طور معنی داری بیشتر از رقم کیمیا بود که در واقع بیانگر تشابه وضعیت تحمل به شوری در مراحل جوانه زنی و گیاه کامل در این دو رقم می باشد. اسید جیبرلیک باعث افزایش سرعت جوانه زنی، در هر دو رقم شد، اما ژنوتیپ کیمیا بیشترین میانگین را در بررسی صفات (طول ریشه چه، طول کل گیاهچه، نسبت ریشه چه با ساقه چه) به خود اختصاص داد. ولی ژنوتیپ محلی شیروان بیشترین میانگین را در بررسی صفاتی چون (محتوای نسبی آب، محتوای آب بافتی، طول ساقه چه، تعداد ریشه چه) به خود اختصاص داد. روند کاهش رشد ریشه چه، ساقه چه در قیاس با شاهد در اثر تیمار اسید جیبرلیک نشان دهنده حساسیت بیشتر رقم محلی به این ماده تنظیم کننده رشد بود. برهم کنش معنی داری بین سطوح مختلف شوری و اسید جیبرلیک مشاهده گردید، به این معنا که پاسخ رشدی گیاهچه ها تحت اثرات توامان شوری و اسید جیبرلیک متفاوت بود. 

نویسندگان

فریبا شوهانی

دانشجوی دکتری زیست شناسی (فیزیولوژی گیاهی)، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Abrahimzade H. Plant physiology. Tehran:Tehran university Press, ۱۹۹۱. [In Persian] ...
  • Asadian NW & Miyamoto S. Salt effects on alfalfa seedling ...
  • Baharvandi M. Investigation of the effect of supplementary irrigation and ...
  • Lessani H & Mojtahedi M. Green plant life. (Galston-Davis-Sotter). Tehran: ...
  • Raou IM. Effect of IAA on wheat yield in saline ...
  • Rashidi V. Germination reaction and seedling traits of native lentil ...
  • Shiroei, H. Evaluation of the effect of supplementary irrigation and ...
  • Tahmas Vand M. The effect of salinity overgrowth on growth ...
  • Tuna, AK. The combined effects of gibberellic acid and salinity ...
  • نمایش کامل مراجع