نقش قومیتهای ایرانی در ایجاد همگرایی های منطقه ای (با تاکید بر توریسم منطقه ای)

پایان جنگ سرد تحولات عظیم و عمیقی در صحنه روابط بین المللی ایجاد نمود که یکی از مهمترین آنها تحول در نظام های منطق های بود.اصلی ترین علت تشکیل نظامهای منطق های در دوران جنگ سرد و همگرایی کشورها در آن زمان دلایل سیاسی- امنیتی بود. فروپاشی بلوک شرق به کشورهای آموخت که دلایل سیاسی- امنیتی نمی تواند بعد از این یک نظام منطق های را پویا و رو به رشد گرداند بلکه دلایل اقتصادی موتور محرک کشورها به سمت تشکیل نظامهای منطقه ای است. امروزه نو منطقه گرایی که الگوی موفق نظام های منطقه ای می باشد با شاخصه های ویژه خود توانسته است باعث موفقیت برخی همگرایی هایی منطقه ای مانند اتحادیه اروپا شود.یکی از شاخصه های نو منطقه گرایی، احساس نیاز به همگرایی توسط اقوام و مردم کشورهای یک منطقه به جای احساس نیاز توسط رهبران آن کشورها می باشد. کشور ایران با توجه به داشتن اقوام گوناگون در حاشیه کشور که امتداد جمعیتی آنها به خارج از مرزهای ایران گسترش می یابد، اگر بخواهد به عنوان محور در همگرایی های منطقه ای مطرح گردد، تا ضمن ارتقاء جایگاه منطقه ای و جهانی این کشور باعث رشد وتوسعه اعضاء آن نیز شود، باید در همگرایی های منطقه ای خود به قومیت هایش توجه ویژه نماید. در حقیقت شناخت قومیت ها چه در داخل و چه درکشورهای همجوار به جمهوری اسلامی ایران اجازه ایجاد همگرایی منطقه ای موفق با محوریت این کشور را می دهد واین میتواند بر صنعت توریسم منطقه ای تاثیر گذار باشد.