تاثیر قصه گویی بر ابراز وجود و تاثیر آن بر شادکامی دانش آموزان در کودکان مقطع ابتدایی

هدف این پژوهش طراحی قصه های مبتنی بر ابراز وجود و تاثیر آن بر شادکامی دانش آموزان پسر کمرو پایه پنجم ابتدایی ناحیه یک اردبیل می باشد. روش این پژوهش به صورت نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه آزمایش و گروه گواه انجام گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر شاغل به تحصیل در پایه پنجم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شهرستان اردبیل که مشتمل بر ۲۵۰۰ بودند. انتخاب نمونه بصورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از دو ناحیه آموزش و پرورش شهر اردبیل ،ناحیه یک را انتخاب که دارای ۵۸ مدرسه ابتدایی پسرانه می باشد. با استفاده از روش کوکران از حجم جامعه موردنظر تعداد ۳۳۳ نفر به عنوان نمونه اولیه انتخاب شدند. سپس از بین مدارسی که این تعداد دانش آموز و بیشتر را داشته باشد بصورت تصادفی چهار مدرسه انتخاب گردید که هر کدام یک پایه پنجم وهر کدام با ۳۰ نفر دانش آموز که پرسشنامه کمرویی را تکمیل نموده و ۳۰ نفر که بیشترین نمره کمرویی را داشتند در دو گروه ۱۵ نفره یکی بصورت تصادفی در گروه کنترل و یکی در گروه آزمایش قرار گرفتند سپس برای گروه آزمایش قصه های مبتنی بر ابراز وجود اجرا و بعد از ۱۵ روز مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد بود جهت تحلیل نمرات از نرم افزار SPSS استفاده و برای آزمون فرضیه ها از تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر ابراز وجود به روش قصه گویی، بر میزان رشد بهزیستی فاعلی، رضایت خاطر، خلق مثبت، رضایت زندگی، حرمت خود تاثیر قابل توجهی گذاشته و رابطه آن معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، کمرویی ، شادکامی ، ابراز وجود.