اثربخشی آموزش ذهن آگاهی به مادران دانش آموزان دارای ناتوانی های ویژه یادگیری بر خودنظم جویی هیجانی مادران و خودکارآمدی فرزندان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر خود نظم جویی هیجانی مادران و خودکارآمدی دانش آموزان دختر دارای ناتوانی یادگیری ویژه می باشد. جهت این امر، از تعداد ۶۰ دانش آموز در حال تحصیل در دوره دوم ابتدایی دبستان دخترانه شهید پاکدامن در شهر تهران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و به دو دسته مساوی آزمون و گواه دسته بندی شدند. سپس از مادران هر دو گروه خواسته شد تا به پرسشنامه استاندارد خود نظم جویی هیجانی گرانفسکی (۲۰۰۱) پاسخ دهند و همچنین از کودکان آن ها نیز خواسته شد تا به پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) پاسخ دهند و سپس بسته هوش معنوی کابات-زین (۱۹۹۲) به مادران گروه آزمون طی ۸جلسه آموزش داده شد و پس از اتمام جلسات، مجددا از هر دو گروه درخواست شد تا به پرسشنامه ها پاسخ دهند. در نهایت پرسشنامه ها جمع آوری شد و داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیری، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین نمره خود نظم جویی هیجانی مادران مورد بررسی در پیش از آموزش ذهن آگاهی ۹۱/۴۶ بوده که بعد از دریافت آموزش به ۱۲۳/۲۳ ارتقاء یافته است، همچنین میانگین نمره خودکارآمدی افراد مورد بررسی در پیش و پس از آموزش ذهن آگاهی، به ترتیب ۴۶/۵۳ و ۴۶/۱۳ بود. علاوه بر این، سطح معناداری نشان داد که میان نمرات خود نظم جویی هیجانی مادران، قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری وجود داشت اما نمره خودکارآمدی دانش آموزان قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری را نشان نداد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش ذهن آگاهی توانسته است باعث افزایش خود نظم جویی هیجانی مادران دارای فرزندان با اختلالات یادگیری ویژه شود؛ اما تاثیر معنی داری بر خودکارآمدی فرزندان آن ها نداشته است.

کلیدواژه ها:

ذهن اگاهی ، خود نظم جویی هیجانی ، خودکارآمدی ، اختلالات ویژه یادگیری