تداوم مکان در گذر زمان در تعامل با انسان

تلاش انسان در رفع نیازهای زیستی و کسب امنیت به شکوفایی و نیز خودباوری او در محیط زندگی اش تاثیر گذاشته و دگرگونی های متنوعی را گاه در کالبد (از خانه سنتی تا مجتمع مسکونی)، گاه در فعالیت (از کارگاه تا کارخانه)، و گاه در کالبد و فعالیت (از بازار سنتی تا بازار مجازی) ایجاد و طبیعت دیروز را به شهر امروز تبدیل کرده است تا مکان زندگی در تعامل با او تا امروز پاینده باشد. در این مقاله هدف مطالعه و تحلیل چگونگی دگرگونی مکان در گذر زمان و تداوم آن در تعامل با انسان است. به این منظور در بازبینی متون مرتبط با چارچوب های تعامل انسان و مکان و به کارگیری روش تحلیل متون مدون، بر پایه روش های پژوهش تحلیل تفسیری  تاریخی و مقایسه ای، زمینه های مشترک انسان، زمان، و مکان، در سه مقیاس زمانی ۱) عمر یک انسان، ۲) زمان های دگرگونی اندیشه ها و چارچوب های نظری، و ۳) تاریخ مدون تمدن بشر، به صورت موازی بر محور زمان، سازمان دهی شده است. یافته های تحلیل های به کاررفته در این مقاله نشان می دهند که مکان همواره از تجربه فضایی انسان در طول زمان شکل می گیرد و برحسب شرایط زندگی، تنوع تجربه ها به تولید مکان های متنوع و درنتیجه شکل گیری سکونتگاه های شهری گوناگون منجر شده است. افزون بر این، دگرگونی های کلان ادراک مکانی با کسب آگاهی های جدید انسان در نقاط عطف شناختی (شامل ادراک حسی، ادراک تجربی، و ادراک عقلی) انطباق دارند و بر پایه این دگرگونی ها استوار شده اند.

کلیدواژه ها:

دگرگونی ، مکان زمان ، انسان ، تعامل ، تداوم